Tym razem w pełni się z tobą zgadzała. Sama nie zamierzała tu zostać ani chwili dłużej dlatego potrząsała przytakująco głową. Wskoczyła więc za kółko. Nie rzuciła nawet jakimkolwiek komentarzem. Silnik zawarczał głośno, koła zostały wprawione w ruch. Samochód nie rzucał światła, gdyż te były wymontowane. Trudno powiedzieć czy specjalnie czy nie. Większego wpływu to na nic nie miało. Zaczęliście się oddalać. Nie było słychać ani widać żadnego pościgu.
- A mówiłam, że nie utknie. - Rzuciła  triumfalnie z uśmiechem. Najwyraźniej ciągle pamiętała tą uwagę o tyłku, jak zresztą na typową kobietę przystało. - Swoją drogą weź się może prześpij. Wyglądasz okropnie. - Zasugerowała, nie odwracając nawet wzroku w twoim kierunku. Musiała się skupiać na tym co znajdowało się przed nią. Była w końcu noc i choć ta była jasna to jednak wizja była znacząco ograniczona. - Wiem, jak dojechać stąd do apogeum - mniej więcej - a i obiecują, że będziesz pierwszą osobą którą zacznę w razie potrzeby szamotać, gdyby coś się niepokojącego działo. - Obiecała. Nie dało się zaprzeczyć, że pod tym względem posiadałeś monopol w odrębnie setek mil. Byłeś jedyną osobą do której mogła się zwrócić, a wyraźnie jej również zależało na dotarciu do celu w jednym kawałku. Ponadto, nie musiała cie za bardzo przekonywać. Adrenalina bowiem opadała, a wraz z nią rosło znużenie, ciało wydawało się takie ciężkie, w głowie jakoś nieprzyjemnie się robiło, choć to raczej za sprawą budzącej się choroby lokomocyjnej. Przespanie tego wszystkiego nie było raczej głupim pomysłem, choć właściwie twój organizm nie zamierzał za bardzo pytać cie o zdanie i po ewentualnej mniej lub bardziej zaciekłej walce z sennością twoje powieki opadły, a ty sam odpłynąłeś.

Nieprzyjemnie gorący wiatr uderzał w twoją twarz niosąc ze sobą drobinki piachu. Można byłoby powiedzieć, że to wszystko za sprawą tego, że samochód pruł przez pustynię, a noc już pewnie uległa porankowi, gdyby nie fakt, że...nie było słychać pracy silnika. Gdy otworzyłeś ślepia zostałeś początkowo niemal oślepiony przez promienie wznoszącego się na horyzoncie słońca. Wyglądało, że obecnie staliście na środku...niczego bo gdzie nie spojrzeć to rozciągało się jedynie morze piachu, lecz właśnie "staliście"? Dziewczyny nie było obok ani nigdzie w zasięgu wzroku. Uciekła?
- Doberek, panie Smoku.
A jednak nie.
Siedziała na dachu pojazdu i gdy tylko posłyszała w kabinie ruch pochyliła głowę w dół, tak, że teraz widziałeś jej twarz do góry nogami przez drzwi od strony kierowcy. Na głowie miała uwity turban z koszulki. Zaraz po tym powitaniu zaciągnęła się na twoich oczach papierosem. Jego dziwnie znajomy swąd doszedł do twoich nozdrzy, nawet pomimo smrodu grzejących się resztek potwora na twoim ubraniu. I tak to był TWÓJ papieros, a brak paczki tych śmiertelnych przyjemności przy sobie jedynie cie w tym utwierdził.

- Nie. - Była pewna swego - Wyglądasz, jakbyś miał zamiar mnie rozszarpać. - Zmrużyła podejrzliwie ślepia i trzeba przyznać, że chyba coś w tym było. - Stąd...stąd cie bardzo dobrze słyszę więc na razie tu tak zostanę. A przynajmniej póki dach się nie nagrzeje. - Na koniec nadęła lekko poliki po czym wypuściła powietrze w nijakim westchnięciu. No tak...chyba jednak miała cichą nadzieję, że nie będzie się musiała tłumaczyć. Uśmiech prędko zszedł jej z twarzy, gdy został wyszarpany jej papieros. Właściwie nie stawiała przy tym większego oporu. Przygryzła wargę łapiąc oburącz krawędź dachu. - No bo, no...benzyna nam się skończyła... - Uciekła wzrokiem gzieś w bok. Osobiście wolała nie wnikać w fakt, że właściwie wewnątrz magazynu widziała kilka kanistrów, lecz kompletnie nie pomyślała wówczas o tym, że mogą nie dojechać na tym, co było w baku. Nie było wówczas za bardzo czasu by o tym myśleć. Tak, właśnie - tego się zamierzała trzymać. -...więc samochód się zatrzymał. I w sumie zastanawiałam się czy cie budzić... - lecz było trochę cholernie ciemno i gdybyś miał zły humor to nie wiedziałabym w którą stronę spierdalać -...jednak było już dość jasno, a no, dobrze wiemy jaką miałeś ciężką noc. Więc sobie pomyślałam, że skoro tak wszędzie piasek, robi się jasno, to wejdę na dach i jak będzie się coś zbliżać to cie będę szturchać bo przecież nie ma mowy bym czegoś nie dostrzegła w razie co, skoro tu taka nicość dookoła, a papierosy...Jak się przekręciłeś w pewnym momencie na bok to zauważyłam, że masz je w kieszeni i potem mrugnęłam i były już w mojej ręce. Nawet nie miałam chwili by się zreflektować i nad tym zapanować, naprawdę! No bo to, no...od tygodni nie widziałam na oczy porządnego papierosa. Bierzesz je z miasta? Ktoś konkretny cie zaopatrza? - Dopytując się, zaczeła grzebać jedną ręką po kieszeni, by zaraz potem wystawić ją i przekazać Yuremu jego własność. - A, zapalniczkę...masz na myli tądebelbflf...! - ledwo wyciągnęła drugą rękę w której była zapalniczka, tak by oba fanty przekazać smokowi to straciła równowagę i zleciała z dachu na piach. Potem było słychać jęk, syk. Niewiele później na wysokości okna od trony kierowcy pokazały się wyciągnięte ręce trzymające w jednej - zapalniczkę, w drugiej papierosy. W paczce brakowało trzech szlugów. Zapalniczka na pewno nie była twoja. - ...leżała w schowku

No dobra. Z jakiegoś powodu była skłonna...ci uwierzyć na słowo. Czy to była kwestia tego chłodu w głosie? Tej tajemniczej intencji czającej się w twoich ślepiach? Całokształtu twojego obryzganego zaschniętą krwią bestii jestestwa? Wszystkiego na raz? Ona sama nie była do końca pewna, choć niezaprzeczalnie wyraźnie wyczuła, że nie były to z twojej strony puste słowa rzucone na wiatr...
- Nie jestem dzieckiem, okej? - zauważyła z urazą, choć faktycznie wyglądała i zachowywała się jak nastolatka w okresie buntu. Gdyby wychowywała się w M3 to prawdopodobnie biegałaby w mundurku ostatniej klasy liceum. Zapewne wiele takich jak ona widziałeś w miecie, kiedy tam jeszcze żyłeś. Szwendały się po szkole po mieście z koleżankami, lecz to nie była ta bajka, no tak. Ponura Desperacja. Tu będąc w wieku osiemnastu lat jeżeli się żyło to musiało się już mieć bagaż doświadczeń większy od jakiegokolwiek obywatela M3 i co poniektórych wojskowych. Zgiń lub przeżyj.
- Pf! - Fuknęła, zaraz potem zabierając się za podnoszenie się z piachu, który całą ją oblepił. - O to się martwić nie musisz bo właściwie też nie będzie żadnego chodzenia...- Zaczęła strzepując z podkoszulki na krótkich ramiączkach, która sięgała nieco poniżej drobnych piersi. Cóż, Bóg najwyraźniej nie każdego kocha... - Bo w skrytce było też...TADAM! - Wyciągnęła zza pasa jakieś byle przypominające trochę komórkę, trochę krótkofalówkę, trochę...blender. Serio. - Nadałam wiadomość do ojca. Powinni nas znaleźć przed zmierzchem. W końcu przemieszczaliśmy się ciągle w jednym kierunku, a do tego licznik w samochodzie dokładnie pokazuje ilość przebytych kilometrów więc nie powinni mieć problemów ze zlokalizowaniem nas. Przynajmniej tak twierdzę. Oni zresztą też. - Zakończyła z nutą dumy w głosie. Przymknęła przy tym nonszalancko jedno ślepie. - Teraz wystarczy tylko czekać, zrelaksować się i nie dać słońcu zrobić z siebie grzanki. - Poprawiła swój koszulkowy turban na głowie, a potem na nowo wlepiła swoje roziskrzone ślepia w ciebie, kiedy to podeszła d samochodu i oparła się splecionymi ramionami na wnęce w której powinna być szyba od strony kierowcy
- No, przyznaj, że się spisałam.

Jaki. On. Jest. Okropny.
- Wiem, wiem...gadasz jak jaki zgred... -burknęła, jak usłyszała wzmiankę na temat warty. Z westchnięciem jednak podjęła się wyznaczonego zadania, zerkając jeszcze niby to przypadkiem z ukosa na smoka.

Nie dłużej, jak po dziesięciu godzinach dotarła do was pomoc nadana przez dziewczynę. Pojawiła się dość łzawa scena pojednania ojca z córką. Doprawdy, urocz, lecz nie tak samo jak moment w którym Smok po wypełnieniu zlecenia mógł w końcu wrócić do swej pieczary.

_______________
Misja zakończona. Cel osiągnięty.
Yury zdobywa zapalniczkę piromana + 4 magazynki do broni krótkiej, 1 granat odłamkowy domowej roboty (więc ostrożnie), butelka mleka makowego (0,5l), kontakt z Mei alias Kłopot (NPC, którego uratowałeś). Mei pomimo młodego wieku jest nie lada kombinatorką, krętaczką i złodziejką ze smykałką do maszyn. Szkoda tylko, że ma tak....specyficzne szczęście.

Debufy:
- Przez dwie kolejne fabuły postać...śmierdzi. Krew z bestii która cie obryzgała i tak pachniała nieprzyjemnie, więc po tym, jak zaschła na słońcu pustyni trochę ten fetor przybrał na silę i do ciebie przyległ. Przez pierwszą fabułę zapach jest silny i żaden wymordowany jeżeli nie musi raczej się do ciebie nie zbliża, podczas drugiej da się wytrzymać w twoim towarzystwie, lecz wyczuleni znajomi już z daleka wiedzą, że jesteś w pobliżu. Efekt mija, jeśli postać fabularnie się umyje i wypierze/zmieni ciuchy.
- Twoja mechaniczna łapa uległa uszkodzeniu. Istnieje 10% szansy na to, że podczas jej użytkowania, ta odmówi ci posłuszeństwa. MG/los mogą turlać kostką k100 i jeżeli wypadnie wartość 1-10, a ty używasz ręki to mogą zadecydować o tym, że ręka nie zadziałała jak chciałeś i wywinęła ci figla. Efekt mija, jeżeli poddasz się naprawie. Uszkodzenie nie jest skomplikowane więc i nie musisz szukać geniusza by ci trochę postukał tu i ówdzie.

Debufu działają od kolejnej fabuły w której uznasz, że wróciłeś z tej misji. Czyli od jakiejkolwiek najbliższej, która umożliwia ci wplecenie motywu misji w fabułę postaci.

Enjoy :3