Godność: Miyuki

Pseudonim: Miyu

Płeć: Oczywiście, że panienka

Wiek: 17 lat

Zawód: Złodziej, tudzież sprzątaczka.

Miejsce zamieszkania: Desperacja

Organizacja: DOGS

Stanowisko: Kundel

Rasa: Człowiek

Ranga: Desperat



Moce (/artefakty/technologia): Uje muje, nic tu nie ma.

Umiejętności:
~ Mój przyjaciel nożyk. Posługuje się nim w zaawansowanym stopniu, oczywiście jak na swój wiek, bo trudno prześcignąć kogoś z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem. Aczkolwiek macha nim całkiem sprawnie.
~ Kradzież to coś w czym mała się wychowała. I to nie tylko podbieranie amunicji jakimś trupom. Potrafi zachować się na tyle sprawnie i cicho, że sięgnięcie do czyjejś kieszeni staje się wyjątkowo proste.
~ Zwinność to jej atrybut, którym nadrabia brak siły. Jak tu żyć bez fikania koziołków, albo przeskakiwania murków, co może nie tylko dostarczyć zabawy, ale i pomóc przykładowo w ucieczce?
~ Kondycja to równie przydatna umiejętność. Trzeba się trochę bardziej napracować żeby zmęczyć tak sprawne ciałko.
~ Posługiwanie się bronią palną. Nie korzysta z niej za każdym razem, bo szkoda amunicji, ale została tego nauczona i jak na razie to potrafi. Trudno znać się na każdym rodzaju, ale większością prostych maszyn potrafi coś zdziałać.
Słabości:
~ Brak siły. Jest dosyć słaba jeśli chodzi o dźwiganie ciężarów i tym podobne zajęcia, co za tym idzie nie przywali nigdy komuś tak, żeby zostawić po sobie połamane kości.
~ Entomofobia dotycząca jakiś szczególnie obleśnych owadów. Miyu zazwyczaj odczuwa jakiś wszechogarniający paraliż, bądź zaczyna panikować. Przyzwyczajona jest jedynie do much i komarów, czyli podstawa.
~ Koszmary męczą dziewczynę bardzo często. Nigdy jednak nie przyzwyczai się do pobudki z krzykiem na ustach i spoconym czołem.
~ Łatwo ją rozproszyć, zagadać. Tylko najpierw trzeba zwrócić jej uwagę na siebie.

Wygląd zewnętrzny: Oczywiście pierwsze na co się patrzy to oczy prawda? Na pewno. Z lekkim błyskiem ciekawości, zielone. Śliczne. Okalane są długimi czarnymi jak smoła rzęsami. Na roześmianej buźce można doszukać się także delikatnych piegów. Jest normalnej postury, ani za drobna, ani za duża i mierzy niewiele ponad 160 cm wzrostu, przy wadze 47 kg. Blada karnacja ładnie kontrastuje z ciemniejszymi włosami, które są krótko ścięte, bo przecież tak najwygodniej. Zazwyczaj roztrzepane, każdy kosmyk w inną stronę świata, bo kto się tutaj przejmuje wyglądem? Gdzie nie gdzie znajdują się pojedyncze blizny, zwłaszcza na dłoniach, które często kaleczy bawiąc się nożem.
W garderobie raczej wyboru nie ma, dlatego najczęściej spotkać można ją w ciemnej podkoszulce, na którą narzucona jest kamizelka z nieco wytarganym już futerkiem przyszytym do kaptura. Na szyi widnieje oczywiście żółta chusta i czasami gogle, które nosi na wszelki wypadek zbyt dużej ilości pyłu w powietrzu. Długie moro spodnie, których nogawki wciśnie zawsze do czarnych butów na grubej podeszwie. Na pasku znajdują się kabury na broń, w których trzyma swój jedyny niezawodny nóż i bardziej zawodny pistolet. Stara się również nosić maskę gdzieś na boku, bo jednak nie łatwo być człowiekiem, któremu byle co w powietrzu może zaszkodzić. Do tego na rękach kilka szpanerskich pasków, które tak naprawdę niczemu nie służą.

Charakter: Młoda, gniewna, niepoprawna? Zapewne tak. Miyu jest małym wulkanem, jak to z młodymi bywa, ma spore zasoby energii i emocji. Szybko zmienia zdanie, bywa głośna i nietaktowna. Ale kto by się tym przejmował w miejscu takim jak Koniec Świata? Tu nikt nie dba o zasady, nie ma reguł ani zakazów. Pomimo trupów, które ścielą te ziemie Miyu ma chęć do życia i dziwny optymizm. Lubi poznawać nowych, jest ciekawska, czasami nawet za bardzo. Żyje dniem dzisiejszym odrzucając przeszłość, o której nie lubi nawet wspominać i nikogo też o nią nie pyta, chyba, że ktoś sam ją sprowokuje. Nie lubi przepraszać, po prostu te magiczne słowo z trudem przechodzi jej przez gardło. Bo kto lubi się dać tak poniżyć?
Biega z głową w chmurach, często podśpiewując jakieś melodyjki. Nie do końca rozumie otaczający ją świat, ale wszystkiego się uczy. Jest wstydliwa jak mało kto, chociaż nie widać tego po niej. Na pierwszy rzut oka taka odważna z niby ciętym językiem, a potem wychodzi szydło z worka. Spróbuj zrobić coś z podtekstem w jej stronę, prawdopodobnie dostaniesz kopa, ale będziesz mógł ujrzeć tego czerwonego buraczka na twarzy. Generalnie nie jest jakaś skomplikowana.

Historia: -

Dodatkowe:
~ Jej ojciec był amerykańcem, a matka japonką, dlatego często wplata w zdania odrobinę złamanego angielskiego
~ Często coś podśpiewuje
~ Lubi rysować szlaczki na ziemi

Urocza. Nie mam do czego się przyczepić, tak więc akcept i miłej gry~