Cecilia V.
Cendrier z fr. popielniczka
Kobieta, 300/18, biseksualna
Desperacja, najemniczka/kelnerka
Wymordowana, Opętana
Drug-on, Żmij



MOCE:
BIOKINEZA PEŁNA
Cendrier potrafi zmienić się w kota rasy ragdoll, o śnieżnobiałej sierści ze srebrzystymi refleksami, oczach koloru jasnego turkusu, puszystym, gęstym ogonie i sterczących, szarawych uszach. Poza swoimi typowymi kocimi umiejętnościami, nie posiada specjalnych zdolności.
Po przemianie w człowieka ma problemy z chodzeniem, prostowaniem się itd. odzwyczaja się od swojego dużego, ludzkiego ciała i chodzenia na dwóch nogach.

OSTRZE TRANSFORMACJI
Potężna, magiczna broń wykuta przez Anioły. Z pozoru to tylko kolejna, niepozorna błyskotka - połyskujący niebiańską aurą sztylet. Pozory mają jednak to do siebie, iż lubią być złudne. Posiada on bowiem moc zmieniania się w dowolną broń sieczną.]potężna, magiczna broń wykuta przez Anioły. Z pozoru to tylko kolejna, niepozorna błyskotka - połyskujący niebiańską aurą sztylet. Pozory mają jednak to do siebie, iż lubią być złudne. Posiada on bowiem moc zmieniania się w dowolną broń sieczną. Opis skopiowany z tematu z artefaktami.


UMIEJĘTNOŚCI:
RASOWE UMIEJĘTNOŚCI

AKROBATYKA SPORTOWA I CYRKOWA
Co tu dużo mówić, jest giętka, zwinna i szybka. często wykorzystuje swoje zdolności podczas walki wręcz, głównie w unikach, a także ucieczce. Dobrze radzi sobie także na dużych wysokościach, czym często utrudnia walkę swoim przeciwnikom. W końcu kto potrafi zabijać i skakać po drzewach czy dachach jednocześnie?

BROŃ SIECZNA
Machanie mieczem nie sprawia jej żadnego problemu. Szczególnie upodobała sobie szablę i tasak. Ciekawostką jest, iż uwielbia swoje bronie dekorować, ich rękojeści są pokryte wyrafinowanymi i zawiłymi wzorami, błyskotkami itp.

NIEZWYKLE CZUŁY SŁUCH
Być może kocie geny dają o sobie znać nawet, gdy dziewczyna jest w ludzkiej postaci. Nie sposób jest się przemknąć wobec niej niezauważonym, nie próbujcie też szeptać za jej plecami.


SŁABOŚCI:
NERWOWOŚĆ
Łatwo się drażni i irytuje, potrzeba niewiele, by wpędzić ją w szał. Jest niecierpliwa i narwana, co najczęściej działa na jej niekorzyść, choć jakimś cudem w większości przypadków udaje jej się uniknąć poważniejszych kłopotów.

CZUŁY SŁUCH
Jest niezwykle wyczulona na dźwięki, co może być zaletą, jak i wadą. Im głośniejsze i wyższe, tym gorzej się czuję. Granica słyszalności u przeciętnego człowieka wynosi 20000 Hz. Ona słyszy dźwięki do 22000 Hz, przy czym najczęściej powoduje to chwilowy paraliż, ból głowy i lekkie nudności. Ogłuszona, staje się dużo łatwiejszym celem.

ARACHNOFOBIA
Bardzo zaawansowana. Widząc małego pająka niemalże wpada w histerię. Zdarzało jej się mdleć, widząc większe okazy.

ZABURZENIA AFEKTYWNE DWUBIEGUNOWE

USZKODZONA SKÓRA I NERWY LEWEJ RĘKI
Dziewczyna regularnie się przypala, toteż czucie w owej kończynie może być wadliwe. Kto wie, czy przy kolejnym ciosie poczuje niemiłosierny ból czy łaskotanie? Skóra nigdy nie jest zagojona, z pewnością jest jednym z najczulszych punktów na ciele dziewczyny, nie trudno u niej o poważną ranę, nawet po słabym ataku.

TRUDNOŚCI W SKUPIENIU UWAGI
Cen naprawdę trudno się skoncentrować, wszystko potrafi ją rozproszyć. Ma w głowie tysiące myśli, nawet najcichszy dźwięk potrafi ją zdekoncentrować.



APARYCJA:
Na pierwszy rzut oka nie sprawia wrażenia osoby, która trudni się kradzieżą czy mordowaniem. Ktoś, kto mierzy sto pięćdziesiąt sześć centymetrów wzrostu, ważąc przy tym nie więcej niż czterdzieści cztery kilogramy, nijak wpasowuje się w kanony wyglądu typowego najemnika. Mimo niezbyt pokaźnego wzrostu jej kończyny są smukłe, a biodra i piersi całkiem ładnie zaokrąglone, nawet jeśli bardzo subtelnie. Jej anemiczna cera może sprawiać wrażenie, iż ma się do czynienia z chorowitą osobą. Nic bardziej mylnego. No, nie do końca.
Ze swoją bladą karnacją Cecilia mogłaby przypominać porcelanową lalkę, gdyby nie jeden, niewielki defekt. Lewą rękę dziewczyny niemalże w całości pokrywają strupy i blizny - pamiątki po licznych przypaleniach papierosami, które są swoistą kompulsją Cen - wiele ran jest niezagojonych, ciągle powstają kolejne, często na zabliźnionych i starszych skazach. Jedynie palce są pozbawione wszelkich mankamentów, ba, są one nieziemsko zadbane! Przesadna dbałość o stan palców i paznokci to kolejne natręctwo Cecilii.
Cendrier ma owalną twarz, a gości na niej zwykle zirytowany lub boleściwy wyraz. Wysokie czoło zazwyczaj zakryte jest prostą grzywką o białym, może nawet srebrzystym, odcieniu. Długie włosy sięgają lędźwi, a ich posiadaczka najczęściej starannie tworzy z nich małe dzieła sztuki, związując je w fikuśne kucyki czy warkocze. Warto wspomnieć o parze szarawych, szpiczastych kocich uszu, umiejscowionych na głowie dziewczyny - nie znikają nawet po ponownej transformacji w człowieka. Jej oczy są wręcz nienaturalnie duże, lekko skośne, z zewnętrznymi kącikami skierowanymi ku górze. Tęczówka ma barwę jasnego turkusu, a źrenica w przypływach złości zwęża się w pionową kreskę. Oczy okalają ciemne rzęsy, proste brwi dodają jej nieco powagi. Cecilia jest posiadaczką prostego nosa, niezbyt dużego i odważnie oznajmiającego, że nie jest rodowitą Japonką. Blade, niezbyt szerokie usta, która swoją drogą, najczęściej przykrywane są warstwą krwistoczerwonego mazidła, są pełne i nieco owalne, a ich kąciki opadają w dół, nadając twarzy dziewczyny typowy grymas.
Podsumowując: pierwsze skojarzenie po niedokładnych oględzinach twarzy Cen, to po prostu dziecinna twarz, zaraz potem, kiedy zerka się po raz kolejny, na usta ciśnie się słowo kosmitka, zerkając po raz trzeci, pozostają tylko dwie opcje - przyznanie, że jest niespotykanie urodziwa bądź odrażająco brzydka.


CHARAKTER:
Cecilia choruje na cyklofrenię dwubiegunową. Przez zaburzenie prawdopodobnie całkowicie straciła swoją osobowość sprzed. Niegdyś nieco płochliwa i pomocna, ambitna i pełna kreatywności, na co dzień chodząca z głową w chmurach, stała się kimś zupełnie innym. W owej chorobie wyróżnia się dwa rodzaje epizodów: maniakalny i depresyjny. U Cen pojawiają się one kolejno mniej więcej co miesiąc, choć często są uwarunkowane nagłymi wydarzeniami, gwałtowniejszymi emocjami itp.
W fazie manii dziewczyna ma problemy z gniewem, wpada w niekontrolowany szał, tracąc wszelkie zahamowania. Ujawniają się wtedy jej socjopatyczne skłonności, brak empatii i sadystyczne zachowania. Staje się bezwzględną maszyną, której zabijanie przychodzi równie łatwo, co oddychanie. To właśnie podczas epizodów maniakalnych przyjmuje wiele zleceń, wtedy jej wyniki są najwyższe. Psychopatyczna i nie potrafiąca przestać, staje się naprawdę problematycznym przeciwnikiem. Wspomnieć należy również, że w manii z trudem przychodzi jej odczytywanie emocji innych, dlatego też zwykle rani, psychicznie i fizycznie. Jest pełna wyniosłości, uważa się wręcz za pradawne bóstwo, którego to zadaniem jest bycie czczonym przez swych wyznawców. Często nie kontroluje swojego narcyzmu, bywa cyniczna i złośliwa, jad wprost tryska z jej ust. Nie potrafi przegrywać, do celu dąży po trupach, a jeśli jej zachcianka nie zostaje spełniona, mści się. Nie umie wytwarzać bliskich relacji, zdarza się, że brakuje jej jakichkolwiek pozytywnych emocji względem innych. Żąda bycia traktowaną jak królowa, zapominając o swoim "człowieczeństwie". To właśnie wtedy jej odhamowanie seksualne niepokojąco wzrasta. Co noc zmienia partnera, wpada w związki bez zobowiązań. Nie wybrzydza w partnerach, nie przebiera w słowach, kiedy to ma zamiar zdobyć swoją kolejną ofiarę. Jest wulgarna i bezpruderyjna. Zdarza jej się, że próbuje kontrolować swoje negatywne emocje, co zazwyczaj kończy się źle dla niej, jak i najbliższego środowiska. Niekiedy Cecilię nawiedzają napady lęku, najczęściej w bardzo ciasnych pomieszczeniach, dużych tłumach, na otwartej przestrzeni czy w niepokojącej ciemności. Zazwyczaj trwają chwilę, choć ich skutki są zwykle naprawdę nieprzyjemne.
Podczas epizodów depresyjnych Cecilia jest całkowitym przeciwieństwem osoby, z którą do czynienia ma się w okresie maniakalnym. Staje się niemalże wrakiem człowieka. Cała duma, wyniosłość i zawyżona samoocena, zostają schowane do kieszeni, a w ich miejscu pojawiają się żałosne próby wołania o pomoc i potrzeba bliskości innych. Pragnie odrobiny uwagi, zrozumienia i okazania jej choć krzty skruchy. Ona nie jest zwyczajnie wrażliwa, jest wręcz przewrażliwiona. Częste wybuchy płaczu, połączone z gniewem skierowanym głównie ku własnej osobie, są niczym nadzwyczajnym. Jej autoagresywne działania są wtedy naprawdę niebezpieczne, Cen całkowicie traci szacunek do własnej osoby. W niezobowiązujące związki nie wdaje się tak często, jak podczas epizodów maniakalnych, jednakże nie zaprzestaje ich zupełnie. Wykazuje wtedy masochistyczne zapędy, chęci być zależną i kierowaną. Niemożność skupienia uwagi, a także nieumiejętność podjęcia nawet najprostszych decyzji, najczęściej utrudniają jej pracę. Najczęściej rezygnuje z przyjmowania trudniejszych zleceń, chętniej spędza czas w samotności, gdzie pogrąża się w rozpaczy i pozwala oddać destrukcyjnym myślą. Całkowicie zapomina o własnych potrzebach, często nieumyślnie się głodzi. Staje się bezradna, niczym małe, nie potrafiące nawet raczkować, dziecko.


DODATKOWE:
- Przypalanie się weszło jej w nawyk, stało się natręctwem. W chwilach gniewu, smutku czy innego silnego, najczęściej negatywnego uczucia, wyciąga z paczki papierosa, podpala go, by po chwili zgasić na skórze i, co najlepsze, bez wahania robi to na oczach świadków.
- Swego czasu była cholernie wierząca, modliła się kilka razy dziennie, nawet po wyjeździe Boga. Poziom jej religijności gwałtownie opadł, tj. osiągnął dno i przestała całkowicie wierzyć, po przemianie.
- Mimo wszystko nadal nosi na szyi krzyż i łańcuszek z podobizną Maryi.
- Jest wielką fanką muzyki klasycznej, potrafi rzucić wszystko, co wykonywała do tej pory, by przez chwilę móc posłuchać kilku utworów.
- Jeszcze bardziej od muzyki uwielbia sen, gdyby mogła, to najchętniej nie podnosiłaby się z łóżka.
- Jest cholerną pedantką, nie znosi brudu wokół siebie, nie znosi brudu wokół innych, brzydzą ją niechlujne osoby, gdyby mogła, najchętniej wcisnęłaby im kostkę mydła tam, gdzie słońce zazwyczaj nie dociera.
- Zapomniała już, co znaczy słowo miłość. Raczej nieprędko przyjdzie jej przypomnienie sobie o jego znaczenia.
- Ty możesz zapomnieć o jakimkolwiek dotykaniu jej osoby bez pozwolenia, ona nie potrzebuje żadnego, by dotknąć ciebie.
- Uwielbia drapanie za uszami. Z przyjemnością oddaje się takim pieszczotom. Oczywiście kiedy pozwoli się komukolwiek dotknąć.
- Istnieje szansa, by choć trochę udobruchać tę chodzącą bombo-zołzę, wystarczy wcisnąć jej w usta coś słodkiego. Cecilia uwielbia słodkości.
- Na lewej łopatce ma tatuaż przedstawiający siedzącego na krześle żniwiarza z kosą w jednej ręce i lampą naftową w drugiej. Zdjęcie tatuażu
- Można powiedzieć, że dzieci i zwierzęta darzy nieco większą sympatią niż innych. Jakaś mikroskopijna cząstka jej mrocznego serca posiada instynkty macierzyńskie.
- Zna język francuski, japoński i angielski. Koreański w stopniu komunikatywnym. Kiedyś modliła się tylko w języku łacińskim.
- Koty zazwyczaj nie znoszą wody. Jej ewenement polega na tym, że, owszem, lubi wodę, ale jej pływackie umiejętności to... właściwie ich brak.

Bardzo ładna karta. Akcept i miłej gry~