Godność: Momoko Tokugawa.
Pseudonim: Mauser.
Płeć: Kobieta.
Wiek: Trzydzieści sześć.
Orientacja: Niezdecydowana.

Zawód: Szef Departamentu Informacyjno-Wywiadowczego o stopniu dostępu S9.
Miejsce zamieszkania: M-3. Oficjalnie posiadłość rodziny Tokugawa, w praktyce jej własne biuro.
Organizacja: S.SPEC
Stanowisko: Szpieg.
Rasa: Człowiek

Bonusy z racji bycia S.SPECmanem:

Nazwa: Druga twarz.
Opis: To przylegająca do twarzy maska, z pozoru wyglądająca jak arkusz przeźroczystego papieru ale po potraktowaniu impulsem elektrycznym o odpowiednim napięciu i natężeniu zaczyna marszczyć się i przybiera ustalony kolor upodabniając osobę, która ją założy do kogoś innego.
Zastosowanie: Kamuflaż, to chyba oczywiste
Ograniczenia: Nie zmienia barwy głosu. Kontakt z wodą może zakłócić działanie urządzenia. Czas działania to 3 posty plus kolejne 4 potrzebne na schłodzenie obwodów.  

Nazwa: Niezidentyfikowany odłamek.
Czas trwania (+ czas odnawiania energii): Dwa ładunki, każdy pozwala na jedno użycie artefaktu, co oznacza, że można użyć go dwa razy pod rząd. Odnawiają się po kolei czyli po dwóch teleportacjach w dwóch kolejnych postach artefakt odzyska pełną sprawność nie po 6 postach, a 10.
Opis: niewielki odłamek jakiegoś okultystycznego artefaktu, który dostał się do lewego oka Momoko w czasie wybuchu gnostycznego ołtarza podczas likwidacji nielegalnego kościoła na terenie Desperacji.
Zastosowanie: Teleportuje użytkownika w dowolne miejsce będące w zasięgu wzroku. Po zużyciu obu ładunków Mauser nie widzi na jedno oko do czasu odnowienia.

Atuty:

Z racji bycia żołnierzem jest doskonale obeznana z bronią palną wszelkiego rodzaju i kalibru. W  czasie szkolenia wyróżniała się na tle pozostałych rekrutów zadziwiającą celnością zyskując w ten sposób szacunek i przychylność oficerów prowadzących.
W czasie operacji w terenie za liniami wroga wykrycie nie oznacza jedynie spalenia przykrywki i przymusowej wymiany ognia, jest równoznaczne odwrotowi, ciężkie przeprawy w przeszłości i kilkukrotne wydostawanie się z oblężenia uczyniły z Momoko eksperta w dziedzinie prowadzeniu ognia w ruchu .

Kiedy rówieśniczki chodziły na balet czy aktywnie brały udział w życiu kółek teatralnych, mała Momoko urobiła ojca żeby zapisał ją na tajski boks. Sztuki walki z podstępu mającego pomóc wkupić się w łaski matki z czasem przerodziły się w pełnoprawne hobby. Wraz z biegiem lat kolekcjonowała coraz więcej pasów i tytułów wszelkiej maści, przyswajając i adaptując na swoje potrzeby elementy judo i karate (które notabene nie przypadło jej do gustu). W czasie międzynarodowej wymiany oficerów w celu zaciśnięcia braterskich więzi między Miastami M, trafiła do Rosji, gdzie brała udział w licznych utajnionych operacja na Uralu i terenie niegdysiejszej Finlandii. Właśnie tam poznała dumę specnazu. Systema stała się jej ulubieńcem, łącząc wysoką skuteczność z matematycznym wręcz podejściem do ludzkiej anatomii.

Jako agent operacyjny wywiadu zna ten fach od podszewki. Wie jak zachowywać się w czasie przesłuchania, odnajduje się w zawiłych szyfrach i sieciach kłamstw. Potrafi niemal zniknąć w tłumie nie pozwalając na to celowi, który nie zgubi pogoni nawet jeśli bardzo się postara.



Słabości:

Momoko ma po prostu bardzo słabą głowę do picia. Kilka kolejek i z surowej żołnierki zamienia się w bełkoczącą przylepę gotową tańczyć na rurze. Kiedy rozpoczynała swoją karierę wojskową po koszarach krążyły o niej legendy, rekruci szeptali między sobą "postaw Mauser kilka kolejek to pokaże Ci cycki". Można powiedzieć, że widziała je większość teraz już starej kadry S.SPEC, ale biorąc pod uwagę charakter Pani prezes raczej o tym nie wspominają, nie przy niej. Nie trzeba chyba wspominać, że w pracy szpiega podatność na alkohol nie jest atutem.

Ma niemal obsesję na punkcie przestrzegania regulaminów i zasad w życiu zawodowym jak i prywatnym tylko w polu decyduje się na śmiałe posunięcia i nieszablonowe zagrania, ale tego można spodziewać się po kimś kto do celu idzie po trupach wrogów i sojuszników.

Ciągle udaje niepełnosprawną o jej powrocie do zdrowia wiedzą tylko trzy osoby: matka, Cronus i jej osobisty lekarz. Jest to powodem jej niechęci do rutynowych badań i obcych przedstawicieli służby zdrowia, którzy już po krótkich oględzinach mogliby z dziecięcą łatwością odkryć u niej brak charakterystycznego dla przykutych do wózka zaniku mięśni nóg.

Kompleks matki. Miał być chłopiec i nieważne jakby się starała, rodzicielka pała do córki mieszaniną przeróżnych, bardzo skrajnych uczuć z jednej strony duma z sukcesów potomstwa i obawy związane z niezbyt bezpieczną pracą, z drugiej strony żal do dziecka, że wraz z nią wygasa męska linia rodu, który swego czasu przez sześć stuleci trzymał całą Japonię w żelaznym uścisku i przetrwał koniec świata. Właśnie z tego powodu Momoko stara się zawsze  zaimponować matce, szukając akceptacji.

Poszarpane nerwy to właściwie norma w jej zawodzie. Setki zapętlających się kłamstw i sztucznych tożsamości za którym stoi cały sztab ludzi uwiarygadniających przykrywkę. Półprzeźroczyste prawdy i podwójna moralność w hermetycznym obcym dla innych środowisku. W końcu Twoja wyuczona podejrzliwość zaczyna podpowiadać, że przystojniak siedzący przy barze, który tak zalotnie się uśmiecha to wrogi agent łasy na tajemnice skrywane w Twojej głowie, łatwiej uwierzyć niż przyjąć do wiadomości, że komuś mogłaś się w końcu spodobać.

Wygląd zewnętrzny: Kobieta przeciętnej urody. Przeciętnego koloru włosy, przeciętnej długości zwykle spięte w przeciętny kok. Oczy całkiem przeciętne, bez rewelacji i żarzących się ogników. Przeciętna figura i postawa. Głos też spokojnie przeciętny. Ubiera się też przeciętnie, jej kolorem jest szarość mundurów D.I.W.  Właściwie jedyną w niej nieprzeciętną rzeczą jest fakt, że jeździ na wózku, ale to tylko takie przeciętne kłamstwo.

Obowiązkowa waga i wzrost: 167cm przy 72 kg, ma zbite mięśnie więc nie widać, że pakuje.

Zanim ktoś zacznie jołczeć, że za mało, że źle i w ogóle to niech najpierw mi znajdzie avatar przedstawiający Azjatkę w średnim wieku to pogadamy. Bezowocne poszukiwania odebrały mi chęć do rozwodzenia się nad jej wyglądem, jak coś znajdę to pomyślę, a  do tego czasu zgodnie z opisem wyobrażamy sobie najbardziej przeciętną skośnooką jaka stąpała kiedykolwiek po ziemi.    


Charakter: Z pozoru jest kobietą uprzejmą choć nieco zołzowatą. Obdarzy rozmówcę kilkoma niezobowiązującymi uśmiechami, może nawet nieco pokokietuje ale przy dłuższej znajomości na wierzch wychodzi perfekcjonizm połączony z uporem betonu. “Po mojemu albo wcale” oto jej życiowe motto, którym kieruje się zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym.
Dla współpracowników i podwładnych jest istnym utrapieniem. Panowie raczący się piwkiem pod sklepem od siódmej rano rzekliby “dawno nikt jej nie wyruchał to się czepia” i właściwie mieliby dużo racji. Cały ten wizerunek zbudowany jest jednak na kłamstwie. Momoko zawodowo mówi  nieprawdę, a lata pracy w wywiadzie odcisnęły na niej niezmywalne piętno.
Zawsze kiedy sekretarce uda się wygnać ją na weekend z biura do mieszkania, rozgrywa się niemal ten sam scenariusz. Mauser upija się sama aż stanie na cienkiej granicy między światem rzeczywistym, a snem, by później pod prysznicem łkać jak dziecko, zagłuszając się szumem spadającej na nią zimnej wody.
Następnego dnia doprowadza się do porządku, sprząta porozbijane pięścią kafelki i bandażuje dłonie. Podwładni nie pytają jakim cudem tak często drzwi przytrzaskują jej palce.
 

Historia:

18 - Wstąpienie do wojska.
19 - Pierwsza próba werbunku do wywiadu (nieudana).
21 - Wypadek, po którym w jej oku znalazł się obiekt niezidentyfikowany.
21 - Udany werbunek do Departamentu Informacyjno-Wywiadowczego.
23 - Wyjazd do Rosji.
23 - Szereg utajnionych operacji w Uralu.
25 - Przeniesienie na front w Finlandii.
25 - Powrót do M-3.
27 - Dyktatura rozważa ją na stanowisku szefa Departamentu Łączności jednak nie przechodzi testów psychologicznych, w związku z tym odsunięta od pracy w terenie
28 - Nagromadzony stres rozładowuje biurowym romansem, który kończy się zwolnieniem partnera i jej przymusowym płatnym urlopem.
28 - W czasie pakowania zakupów do bagażnika podczas wspólnych zakupów z ojcem jakiś smutny łowca usiłuje dokonać zamachu na jej życie. Ojciec umiera, Momoko trafia do szpitala z przestrzelonym kręgosłupem w odcinku lędźwiowym.
29 - Koniec rekonwalescencji, Cronus otwiera tajny projekt o kryptonimie “Brzoskwinka”, mający na celu przywrócenie jej do pełnej sprawności.
29 - Obejmuje stanowisko szefa D.I.W, które pełni do dnia dzisiejszego zgodnie z protokołem. Jej kartoteka zostaje utajniona i otrzymuje status dostępu S8.

Dodatkowe:

- Lubi mieć zawsze pistolet w zasięgu ręki.
- Jej pełny życiorys znają tylko Dyktatorzy i w okrojonej wersji Głównodowodzący sił S.SPEC, dla reszty jest po prostu enigmatycznym szefem wywiadu.
- Anonimowy informator donosi, że jest nieco brutalna w łóżku.
- Zna rosyjski, fiński i chiński.
- Jej Pseudonim wziął się od kolekcji pistoletów typu C96 “Bolo”, którym poświęca dużo czasu.
- Zapytana o wiek przyzna się maksymalnie do trzydziestki i lepiej dla pytającego      żeby nie drążył tematu.

1. 'Druga twarz' możesz zmienić wygląd na czas 3 postów - potem przez 4 musi się 'naładować'. I uważaj z wodą, bo może wystąpić spięcie.

2. Czyli jak dobrze zrozumiałam, to w drugim artefakcie masz dwa odłamki, tak? I jeden odłamek = jedna teleportacja?

1. Już edytuję, jak dla mnie spoko.

2. Niezupełnie. odłamek jest fizycznie jeden ale umożliwia teleportację powiedzmy dwa razy pod rząd albo w jakiś tam odstępach czasowych, a "cd" jest osobne dla każdego użycia. czyli po wyczerpaniu pełną sprawność odzyska dopiero po 10 kolejkach. W tym czasie Mauser nie będzie widzieć na lewe oko.

Zdaję sobie sprawę, że ma skąpy opis ale przecież jest niezidentyfikowany co w przyszłości może się zmienić.

I z tego miejsca ślę podziękowania dla Ayako i Cody za podesłanie galerii z obrazkami <3

Czyli, żeby się upewnić, może teleportować się dwa razy pod rząd i potem przerwa przez ileś kolejek, tak?

yup.
Albo nie pod rząd właśnie dlatego każdy "ładunek teleportacji" ma osobny czas odnowienia. Trochę skomplikowana mechanika ale w gruncie rzeczy łatwa do śledzenia.

Akcept i miłej gry.