W sumie to na jedną umiejętność misja na łatwym poziomie by wystarczyła, ale nie będę się czepiać. Nie szkodzi, a nawet lubię dodatkowe wyzwania.

Rozkazy przyjęte, cel nakreślony, kordynaty przejęte, systemy w gotowości. Ciało wciąż nie zostało całkowicie zreperowane, lecz nie będzie to przeszkadzać w pełnym funkcjonowaniu systemu i działań androida. Miejsce spotkania nie było daleko, a cele miał dokładnie określone... Choć w sumie to nie tak kompletnie. Miał dostać się do miejsca spotkania, a potem zapoznać z informacjami i w jakiś sposób działać jako wsparcie lub przewódctwo. Ciężko powiedzieć czy android mógłby być dobrym dowódcą, gdyż nie będzie się kierował emocjami, a chłodną kalkulacją.
Tym niemniej, zostawmy ten temat w spokoju. Kroczył spokojnie, miarowo, każdy krok był w idealnych od siebie odstępach, wyliczonych wprost. Czarne oczy analizowały otoczenie przed sobą zza zasłony przezroczystego szkła okularów, zaś włosy, swobodnie targane przez wiatr w połączeniu z czarnym płaszczem zdawały się być kapturem dosyć bladolicego robota. Nie czuł presji, nie czuł niecierpliwości, nie czuł... Emocji. I to było jego zaletą. Dłonie w kieszeniach płaszcza, jakoby w ogóle nie miały by być mu potrzebne, w co jednak należy szczerze wątpić, gdyż bez przemocy się nie obejdzie. A dłonie zawsze dobrze współpracują w połączeniu z różnymi narzędziami przemocy, prawda?
Koniec końców, jego receptory zdołały zlokalizować osobników znajdujących się na miejscu zbiórki, prawdopodobnych "towarzyszy broni" na ten moment. Łowczy kat zbliżył się do nich powoli, analizując ich z daleka, z każdym krokiem zbierając kolejne dane. Cherlawy osobnik, skryty w kurtce i starający się osłonić przed powiewami mrożącego wiatru na wszelakie sposoby, oraz krępa postać, która wydawała się nie należyć do emocjonalnych lub funkcjonalnych na szczeblu socjalnym. Nie miał jednak pewności, przynajmniej do momentu gdy tacy, a z pewnością to zrobili, odwrócili się w jego stronę. Błyski czerwonych oczu wystarczyły, by utwierdzić go w przekonaniu, że to właśnie jego towarzysze.
Zbliżył się na odległość odpowiednią do prowadzenia umiarkowanie cichej rozmowy, po czym zlustrował raz jeszcze obydwie postaci wzrokiem. Krótkie spojrzenie od dołu do góry, nic więcej. By w jakiś sposób ukazać że jest łowcą, wymusił na swoich oczach krótki, szybki, acz wyraźny błysk czerwieni, jaki powinien wystarczyć.
- A więc? Status działań?
Rzucił rzeczowe pytanie, oczekując też i rzeczowych, popartych danymi i faktami informacji co do statusu zadania, jego celu i tego, co już zostało zdziałane ku wykonaniu takowego. Stał sztywno wyprostowany, a jego lewa dłoń w zaprogramowanym geście uniosła się do góry i poprawiła oprawki okularów, po czym wróciła do kieszeni. System oczekiwał odpowiedzi, gotowy do analizy.