Funkcje zaprogramowane:
x Obiekt posiada oprogramowanie wielojęzyczne. Oznacza to, że potrafi porozumieć się w większości języków świata. Językiem domyślnym jest Japoński. System automatycznie zmienia opcje językowe w zależności od potrzeb rozmówcy.
x Posiada średnio zaawansowany moduł samozachowawczy oraz może uczyć się tak jak normalny człowiek
x Pod warstwą syntetycznej skóry znajduje się twarda, metalowa obudowa. Jej zadaniem jest chronić wnętrze obiektu przed uszkodzeniami z zewnątrz.
Błędy obiektu:
x Model zawiesza się z niewiadomych przyczyn. Czas trwania błędu możliwy nawet do kilkunastu sekund.
x Styczność z elektrycznością lub dużą ilością wody powoduje zwarcie, lub inne trwałe uszkodzenia. Dane systemowe mogą zostać usunięte.
x Szybkość działania obiektu określona jako wolna.

Wygląd zewnętrzny:
Android mierzy 160 centymetrów, więc zbyt wysoki nie jest. Bycie niskim maszynie wcale nie przeszkadza. Jakby to w ogóle miało dla niego jakieś znaczenie. Ciężki szkielet oraz obudowa ochronna sprawia, że obiekt waży 137kg. Maszyna została wykonana z tanich materiałów, ponieważ budżet twórcy nie był zbyt duży. Mimo tej wagi wygląda na drobnego chłopaczka, nikt by się raczej nie spodziewał, że jest z niego taki ciężki kloc. Postawia obiektu nie sprawia wrażenia groźnej lub niebezpiecznej.
Gdy patrzymy na model, od razu rzucają się w oczy, jego gęste czarne włosy. Nie są krótkie, ale nie można ich też nazwać długimi. Sięgają mu za ucho gdzieś do połowy szyi. Są zawsze lekko rozczochrane. Grzywka przycięta jest niesymetrycznie, lekko zasłania lewe oko. A no właśnie. Oczy androida są wyjątkowe. Lewe, zwykle zasłaniane grzywką jest fioletowe, prawe natomiast, odsłonięte, ma kolor niebieski. Oczy migają słabym światłem gdy komputer intensywnie pracuje.
Skóra którą pokryto robota jest jasna, ale nie blada. Na policzkach, nad nosem oraz w miejscu nadgarstków widać łączenia tworzywa z którego wykonano tę właśnie skórę. Zwracając uwagę na ten szczegół możemy szybko domyśleć się, że mamy do czynienia jedynie z maszyną. Wymieniona wyżej wada jest brakiem wprawy twórcy, zwyczajnym błędem estetycznym którego nikt nie poprawił.
Opis działania programu dandere.exe:
Zaprogramowane zachowanie miało jak najlepiej imitować charakter zmarłego przyjaciela twórcy. Ten jednak pamiętał go tylko z czasów dzieciństwa, tak więc wygląd jak i zachowanie obiektu zatrzymało się na poziomie lat dwunastu.
Obiekt po uruchomieniu będzie starał się w ciszy zebrać jak najwięcej informacji o otoczeniu. Na początku będzie unikać rozmów, jednak z czasem podejmie się próby nawiązania kontaktów. Program sprawia, że jednostka może imitować niektóre z ludzkich zachowań. Satoru Może wydać się człowiekowi zakłopotany lub zawstydzony podczas rozmowy. Można powiedzieć, że wydaje się głupiutki, a przez to dla niektórych „uroczy”. Z czasem będzie coraz śmielszy w stosunku do swoich przyjaciół. Ważne - obiekt nazywa każdego zapoznanego i nie stanowiącego zagrożenia osobnika per „przyjaciel”. Czasem program przestaje działać poprawnie, wtedy właśnie android robi randomowe, dziwne rzeczy które odbiegają od typowego schematu działania.
Program dandere.exe uruchamia się automatycznie wraz ze startem systemu. Działanie programu może zostać wstrzymane bezpośrednio przez Sato gdyby uznał że istnieje taka potrzeba. Powolne działanie jednostki jest spowodowane właśnie przez działanie tego programu, ale twórca nigdy nie chciał się go pozbyć, tak samo jak sam Sato.

Historia:
{ｄａｔａ　ｈａｓ　ｂｅｅｎ　ｃｏｒｒｕｐｔｅｄ}
{ｒｅｔｒｉｅｖｉｎｇ　ｄａｔａ}
{ａｔｔｅｍｐｔ　ｗａｓ　ｕｎｓｕｃｃｅｓｓｆｕｌ}
Większość wspomnień androida została usunięta. Przyczyna problemu nie jest znana.

Dodatkowe:
x Nieogarnięty w świecie że ja pierdole XD
x Czasem mówi o sobie w trzeciej osobie
x Można do niego przypinać magnesy
x Nosi lekko za duże ubrania
x Był skręcany w garażu
x Lubi siedzieć w szafie

Satoru napisał:Bycie niskim maszynie wcale nie przeszkadza.

*zerk na swoje 149*... ;-;"

Tak czy w krzak, wreszcie ktoś, kto nie jest chodzącą maszyną do zabijania <3