Godność:
Jo Black. Naprawdę ma na imię Josephine, ale go nie cierpi, więc przedstawia się tylko jako Jo.

Pseudonim:
Jo. Po prostu, Jo.

Płeć:
Kobieta. To widać.

Wiek:
Wizualnie jakieś 17, w rzeczywistości około 20.

Orientacja:
Nie ukrywa swojego homoseksualizmu, ale też od razu nie obwieszcza tego całemu światu chodząc w jakiś debilnych i bezsensownych paradach. Jeszcze aż tak na mózg jej nie padło, by się samej ośmieszać. Jak będzie chciała, to pójdzie do cyrku.

Zawód:
Nie pracuje, nierób z niej totalny.

Miejsce zamieszkania:
Desperacja.

Organizacja:
Organizacja Łowców.

Rasa:
Łowca.

Ranga:
Kat.


Artefakty:
- Katana - O śnieżnobiałej klindze i czarnej jak noc rękojeści. Magiczne właściwości? A no, są, ale niewielkie, bo dziewczyna woli polegać na swoich umiejętnościach. W chwili aktywacji całe ostrze zapala się błękitnym płomieniem, dzięki czemu owe ostrze nie przetnie skóry ofiary, ani nie uszkodzi narządów wewnętrznych... Tylko po chamsku sięgnie tkanki kostnej, przecinając ją jak masło. Płomienie działają przez 2 posty, potem 3 odpoczynku.

Umiejętności:
- Mistrzowsko opanowana walka jedną kataną.
- Celne oko.
- W miarę dobrze strzela z broni palnej. Najlepiej snajperką.

Słabości:
- Nie potrafi pływać... Tak naprawdę to boi się głębokiej wody. Ale spokojnie, tą w wannie lubi.
- K-koty... Ale nigdy nikomu o tym nie powie!

Wygląd zewnętrzny:
Długo by opowiadać o jej urodzie, powalającą wszystkich mężczyzn wokół. Nie, żartuję.
Jo ma szczupłe ciało, ale w żadnym stopniu nie można ją nazwać chudą. Jest wysportowana (lata treningów u Łowców robią swoje). Cerę ma niezbyt jasną, można by ją określić mianem oliwkowej. Widoczne są mięśnie brzucha... A niemal całe ciało pokrywają maleńkie, pojedyncze pieprzyki. Na plecach natomiast widnieje dosyć spora blizna, pojedyncza, jakby od cięcia, zaczynająca się od prawej łopatki, a kończącą tuż nad lewym pośladkiem. Cóż, pewne jest jedno - boleć kiedyś musiało. Jakieś kobiece atuty? A no, piersi są. Po prostu są. Nie za duże, ale też nie za małe. No, jest z czego być dumną!
Twarz Jo... Zdradza tylko niechęć do większości osób i znudzenie. Często wygląda na niewzruszoną, ale to nie do końca prawda. Prosty nosek, parę piegów nań i na policzku... Urocze. Ślepia o czerwonych tęczówkach, poniekąd zdradzające częściowo jej tożsamość. Łowczyni. Włosy... Nie ma tu żadnych udziwnień, ot, są po prostu brązowe kłaki, które sięgają dziewczynie do łopatek. Przeważnie związuje je w koński ogon, albo pozwala swobodnie opadać na kark. Nic niezwykłego. Zęby normalne, uszy też. Niby człowiek, ale jednak nie do końca.
Powiedz, że ładnie jej w sukience (i tak nikt jej takiej nie widział, ha ha!) to zabije w mgnieniu oka. Chłopczyca totalna, nawet czasami bandażem zawija tułów na wysokości piersi, by móc na szybko zmienić się w młodego mężczyznę o kobiecych rysach twarzy. Dzięki temu unika aresztowania w Świecie-3.

Charakter:
Ach, ta kochana Jo. Jaka jest, każdy widzi. No, przynajmniej na pierwszy rzut oka ma się ochotę odwrócić na pięcie i uciec, gdzie pieprz rośnie i maki ćpają. Bowiem dziewczyna ta sprawia wrażenie wroga całego świata. Coś warknie, syknie, prychnie i tyle z nią pogadać. Nie przepada za szumowinami z miasta, które uważa za "kanapowe pieski", czyt. "pudelki". Nienawidzi oszustów, kłamców i pedałów (tu, mężczyzn). W ogóle, rzeczy które lubi można śmiało zliczyć na palcach jednej dłoni... No, może dwóch.
Jest nieufna i skryta. Zawsze mówi to, co myśli, czy to ciężka prawda, czy też małe kłamstewko. Jeśli Cię nie lubi - wiedz, że od razu to wyrazi, bo nie chce się męczyć w towarzystwie osób nielubianych. Jednak jeśli chodzi o inne uczucia... Cóż, nigdy ich nie zdradzi, chyba tylko w sytuacjach naprawdę kryzysowych. Po prostu z trudem jej to przychodzi. No i nie przepada za zbyt wielką zbieraniną ludności. To samotniczka, sama niosąca swoje własne brzemię, nigdy nie zwali je na innych.
To... może teraz jakieś dobre strony, co? Te pokazują się dopiero wtedy, gdy ktoś naprawdę chce poznać taką dziewczynę, jaką jest Jo. Tedy właśnie pokazuje się jej anielska dobroć. Troskliwa, kochająca... Niezdarnie wyrażająca to w czynach, bo nie ma zbyt wielkiego doświadczenia, ale dzięki temu niewiele osób może nazwać ją uroczą. Na swój sposób, oczywiście.
Ma własne zdanie na każdy temat, mało ja interesuje czyjeś. Jest mierną pocieszycielką, ale... cóż, kiedy trzeba, to się stara, naprawdę!


Historia:
-

Dodatkowe:
- Cierpi na bezsenność. Nie wie, z jakich przyczyn. Wróć, podejrzewa, że to męcząca przeszłość nie daje jej odpocząć, ale to tylko przypuszczenia.
- Uwielbia herbatę... Niesłodzoną, taką zwykłą, która koi jej nerwy.
- Lubi deszczowe dni. Tak bardzo pasują do jej osoby...