Ev, nie. Tylko nie to. Nie wiem czy bym to przetrwał. xD

Bagażnik.
Da się.

Pamiętam to. Niestety.

Właśnie.
ALE jakby ktoś tutaj skojarzył chujowy, nieznany szerszemu gronu film to niech nam podrzuci tytuł w temacie albo na PW. Będziemy wdzięczni. .-.

Obejrzałem masę chujowych filmów, pls: Sorgenfri, Ciało Anny Fritz, All Cheerleaders Die.
Plus te z dziwnymi zakończeniami: Circle, Zniknięcie na 7. ulicy.

Ja natomiast poszukuję jakiegoś dobrego dramatu lub typowego wyciskacza łez, byle nie ze zwierzętami w roli głównej, bo te wszystkie Lassie i tym podobne średnio mnie interesują.

Co do tych najgorszych produkcji, z całej mej szczerości polecam film The Room - najgorszy do tego stopnia, że stał się klasykiem kina... nie wiem jakiego. Chujowego. I co jak co, w swoim byciu chujowym jest całkiem....zabawny.
Tak głupi, że aż zabawny, ot co.
Poza tym, takie produkcje jak Zombiobobry, właśnie ta Mordercza Opona czy Sharknado też zapewne będą warte zobaczenia : )

Dla mnie typowym wyciskaczem łez, na którym płacze niezależnie, ile razy oglądam, jest film Nietykalni z 2011 i Chłopiec w Pasiastej Piżamie.
Choć ten drugi to mnie zawsze druzgocze w nieprzyjemny sposób. I ja wiem, nie są to niszowe produkcje i pewnie większości są znane, ale mają specjalne miejsce w moim serduszku, podobnie jak Gra Tajemnic. No i Hotarubi No Mori e. Nigdy się tak na animacji nie zryczałam.

Ostatnio za to zaliczyłam Dziewczęta w Mundurkach, film z 1931, dramat o zabarwieniu romantycznym między nauczycielką i jej podopiecznymi. Więcej nie zdradzę, polecam serdecznie : )

O, dzięki, Raja.
ฅ ̳͒•ˑ̫• ̳͒ฅ♡

Niech Ci Bóg błogosławi, kochany.

Gintama Live Action: Benizakura-hen. Co to było... o.o

Yury napisał:Gintama Live Action: Benizakura-hen. Co to było... o.o

To było tak absurdalnie piękne. XDDD

Bright — ciekawy, ale ogólnie nic szczególnego. Poza faktem, że to film od Netflixa i jakości jako takiej zarzucić nic nie można, to jednak nie rzuca na kolana.

F for family (Nie ma jak w rodzinie) — co to było. Jeśli ktoś lubi parodię świata rzeczywistego typu South Park czy Simpsonów, i ma ochotę się odmóżdżyć, to polecam, choć zastrzegam, że przekleństwa czy dwuznaczności są tam chlebem powszednim.

Manhunt: Unabomber — genialne, choć 6. odcinek polecam traktować z przymrużeniem oka, mamy tam stos parafilozofowania i parapsychologii w kwestii rzekomych pragnień Teda Kaczynskiego, co jest mocno naciągane w przypadku tego przestępcy.

The Greatest Showman (Król rozrywki) — w paru momentach zbyt ckliwe jak na mój gust, ale ogólnie fabuła, realizacja, kostiumy i wokale wybranej obsady – rewelacja.