— Chciałeś chyba powiedzieć "całkiem nieźle jak na antytalent" — poprawiła, niebywale rozbawiona komplementem. Nie musiał udawać, że dobrze jej poszło ani tym bardziej nie zamierzała obrażać się o określenie amator, bo była bardzo świadoma swoich braków na tym akurat polu. Zresztą, żeby Coral do kogoś trzymała urazę, to się w ogóle trzeba było wyjątkowo nakombinować i powtórzyć próby przynajmniej kilka razy, bo ona była zdolna wręcz zapomnieć, że ktoś jej zdążył czymś zawinić.
 Przy swojej próbie bawiła się doskonale, mimo dość oczywistego niepowodzenia. Z większym wyczekiwaniem wypatrywała więc wyczynów Warnera, który logicznie rzecz biorąc powinien sobie poradzić o wiele lepiej. Mechanicznie odrywając nieduże kawałki słodkiej chmury, wzrokiem cały czas śledziła poczynania Eliminatora. Ku jej zdziwieniu, puszki również odmawiały poddania się naturalnym prawom fizyki. Niby powinno się tego spodziewać po tego typu atrakcji, właściciele parku nie urobiliby przecież na nagrody, jednak poczucie sprawiedliwości nie chciało pogodzić się z tak paskudnym losem. W końcu kto jak kto, ale żeby obrońca mieszkańców Miasta, żołnierz przeszkolony ze wszystkich stron i od środka nie dał rady niedużej konstrukcji z puszek, to już był kompletny, nie do przyjęcia absurd.
 Tym bardziej powstrzymała prychnięcie śmiechem, gdy Warner jak gdyby nigdy nic dobył własnej broni i jednym strzałem zdobył należną sobie nagrodę. Nie zamierzała przecież wydać tego małego podstępu, do którego przecież i tak w pewnym sensie miał prawo. Zamiast tego z wyrazem najwyższego zadowolenia na twarzy spojrzała w górny rząd pluszaków, skoro już miała zdecydować, którego wezmą ze sobą. A było w czym wybierać!
 — Ten czarny pies — zdecydowała po chwili oględzin, dla pewności wskazując na maskotkę ręką. — Macie dokładnie ten sam wyraz twarzy. — Czyli takie trochę znużone, trochę zmęczone, a trochę nieokreślono-neutralne oblicze. Pasował idealnie!

  — To Twoje słowa. — Podkreślił, by w razie wątpliwości nie posądzić go o nieuprzejmość.
  Ta atrakcja sprawiała, że jego brew niemal drgała w niezadowoleniu. Zupełnie tak, jakby podważali jego umiejętności. A przecież Eliminator, wojskowy specu, musiał umieć zestrzelić chociaż jedną cholerną puszkę. Gapowicze mogli przez to odnieść wrażenie, że wojsko sobie z nich kpi, nawet jeśli zdawali sobie sprawę, że w rzeczywistości wygranie na takim stoisku jest bardzo utrudnione. W końcu właściciele musieli na czymś zarabiać, im mniej pluszaków oddawali, tym więcej zyskiwali.
  Skoro oni dopuszczali się drobnego oszustwa to on również.
  I nie mógł zanegować uczucia zadowolenia na widok miny mężczyzny oraz słowa o nagrodzie.
  W ten sposób mógł się bawić.
  — Hm? — Spojrzał na psa, doszukując się podobieństw. Wierność, to z pewnością. — Nie jestem pewien, czy powinienem uznać to za komplement czy przeciwnie... — odparł odrobinę skonfundowany.
  Reszta ich randki minęła podobnie - zaliczyli kilka atrakcji, kilka razy Warner postarał się o szczęście dla nich, byleby zobaczyć uśmiech na twarzy Coral, kiedy otrzymywała kolejne pluszaki czy inne pierdółki. Nie oszczędzał na niej, a wręcz proponował, by dawała znać, jeśli dostrzegła coś, co zaskarbiło sobie jej zainteresowanie. Sam nie częstował się oferowanymi przysmakami, skupiony na zapewnieniu kobiecie rozrywki.
  Na sam koniec, kiedy nastał już wieczór, podziękował Coral za spotkanie, wyrażając nadzieję, że dobrze się z nim bawiła. Mimo sztywności i specyficznego charakteru. Posunął się nawet do złożenia przelotnego pocałunku na jej policzku, szybko życząc dobrej nocy i zaraz odchodząc w swoją stronę, by nie widzieć jej reakcji, jeśli jego gest okazałby się zbyt śmiały.
  Mimo wszystko... był usatysfakcjonowany.