"She is graceful."

Przyjemny zapach serwowanego w tej miejscówce jadła miło dokuczał nozdrzom Gwardzisty. Jednak bezczynne siedzenie i czekanie nie było tak łatwe, jak czarnowłosemu się zdawało przed zjawieniem się w McCronusie. Jego nadmiernie produkujące ślinę usta domagały się czegoś na ząb. Hadrian sięgnął palcem wskazującym prawej dłoni do swojego szalika, by nieco go poluzować. Była to swoista alternatywa od wysyczenia przez zęby jakiegoś mało grzecznego określenia. Przynajmniej chciał stwarzać pozory, że go to nie ruszało, nawet jeżeli było inaczej.
Zielone oczęta natychmiast badały okolice wejścia, gdy tylko ktoś postanowił zawitać w progi McCronusa. Oczywistym było, że Hadrian wypatrywał osoby, z którą się tutaj umówił. Przedstawicielki płci pięknej odprowadzał wzrokiem chwilę dłużej, oczekując, że któraś za chwile postanowi się do niego zbliżyć. Nie dlatego, że bohater uważał siebie za takie ciacho, że dziołchy same będą do niego legły. Po prostu Informator, którego przybycia tak bardzo nie mógł się Gwardzista doczekać, również był kobietą. Przynajmniej fizycznie. To dlatego na pannach się skupiał. Nie dla popatrzenia na cycki. To innym razem.
Czekanie dobiegło końca, a przynajmniej na to wyglądało. Hadrian skupił swoją uwagę na złotowłosej, energicznie kroczącej pannicy z uniesioną ku górze ręką. Spoglądał na nią z powagą na twarzy. Wypuścił powietrze nosem i sugerując się kierunkiem, w którym potencjalna Informatorka zmierzała uznał, że to właśnie ona. Albo rzeczywiście Hadrian był magnesem na dziewczęta i to była jedna z jego ofiar. Żeby nie powiedzieć, że pierwsza.
Przymrużył nieznacznie oczy. Nie do końca spodziewał się tak żywotnej jednostki. Miał jednak nadzieję, że z takim samym zapałem będzie skora opowiedzieć mu co nieco o tym, co dzieje się w M-3. Bo nie wszystko można było zauważyć na pierwszy rzut oka. A przynajmniej Gwardzista nie mógł.
- Moebius - Przedstawił się i choć chciał wymusić na sobie uśmiech, to jednak mu się to nie udało - Hadrian Moebius.
Gestem dłoni zaprosił dziewczynę, by zajęła wolne, jedyne miejsce naprzeciw niego. Chcąc zapewnić ją o swojej tożsamości, odsunął rękaw zakrywający większość prawej ręki i tym samym odsłonił przepustkę. Następnie aktywował swój identyfikator dla wglądu Informatorki. Liczył, że jego rozmówczyni postąpi podobnie, nawet jeżeli mogło się to wydawać zbędną formalnością. Wszystko miało się po prostu zgadzać.
Chwilę później schował przepustkę pod odzieniem.
- Przepraszam, że tak nalegałem o szybkie spotkanie, ale chyba obydwoje jesteśmy dość zajętymi ludźmi.
Moebius chciał przynajmniej robić pozory zapracowanego. Wszakże Gwardzista to bardzo odpowiedzialna rola! Kroczył po cienkim lodzie, mówiąc tak do Informatorki. Liczył jednak, że w jej zawodzie ciekawostki o pracownikach S.SPEC nie były tak ważne. Oczywiście pomijając tych, którzy byli uważani za podejrzanych.
Wtem powstał na równe nogi i stanął obok stolika. Wystarczająco długo już z tym zwlekał. Spojrzał na Grace.
- Idę zorganizować nam coś na ząb, żeby rozmowa nam przyjemniej przebiegała. Chcesz coś konkretnego?
Był to taktyczny manewr. Hadrian specjalnie chciał odejść na chwilę od swojej rozmówczyni nie tylko dla jakiegoś BigCronusaca czy jakiegoś Wrapsellusa. Chciał w spokoju ponarzekać sobie w myślach, skoro nie bardzo wypadało robić mu to głośno. Przy Grace jeszcze by zaczął od tego dziwne miny stroić, co mogłoby być nieodpowiednio przez nią przyjęte. Dlatego też usłyszawszy odpowiedź swojej urodziwej towarzyszki, Hadrian uśmiechnie się nieznacznie i ruszy załatwić zamówienie. A potem wróci z powrotem, zajmie swoje miejsce, przekaże Grace to co sobie zażyczyła i będzie przygotowywał się do tego, po co tutaj ją w ogóle zwołał. Bo jak już będzie miał swoje zamówienie przed sobą, to będzie w stanie wykrzesać odrobinę więcej cierpliwości przed jego skonsumowaniem.

Można by rzec, że Informatorkę wręcz zatkało, kiedy mogła porozmawiać z Gwardzistą. Ten nie mógł też wiecznie czekać, bo jego jadło zupełnie wystygnie i straci przez to na smaczności, dlatego mimo wcześniejszego postanowienia postanowił zabrać się za wrapa w poczekaniu na jakąkolwiek wypowiedź ze strony białogłowy. Jednak minuty mijały, powoli konsumowany przysmak znikał, a rozmówczyni bohatera dalej nie zdawała się odzywać. Hadrian w różnoraki sposób tłumaczył sobie to mało mu na rękę zachowanie Grace. Głównie zwalał winę na swoją wątpliwą umiejętność komunikacji z płcią piękną, ale przecież nie był tutaj dla szukania sobie drugiej połówki, a załatwieniu bardziej służbowych spraw, nawet jeżeli robił to w jak najbardziej nieformalnym środowisku i atmosferze, jakie udało mu się zorganizować. Plan chyba nie wypalił.
W końcu Moebius odłożył na tacce opakowanie po wrapie, co było też oznaką zakończonego posiłku. Zielone oczęta skupiły się jeszcze chwilę na licu rozmówczyni w oczekiwaniu, że ta się w końcu odezwie. Znowuż jednak, pomimo cierpliwości, do tego nie doszło. Bohater podrapał się w tył głowy prawicą z zakłopotania. Następnie wstał, chwycił za tackę na której leżały śmieci po jedzeniu i zaniósł ją w odpowiednie miejsce, tuż nad śmietnikiem, z którego uprzednio też skorzystał. Potem wrócił do Grace, jednak nie usiadł na swoim miejscu, tylko zabrał zawieszony na siedzisku prochowiec. Jasne było, że szykował się do wyjścia.
- Daj znać, jak będziesz mogła rozmawiać. - Choć nie chciał zabrzmieć oschle, to neutralny ton i mina bez żadnego wyrazu zapewne sprawiły, że białogłowa inaczej nie mogła odebrać jego słów.
Zarzucił prochowiec na swoje plecy, a następnie skierował się do wyjścia. Aż mu się niedobrze zrobiło na myśl, że znów będzie musiał iść przez ten ziąb, jak zdążył się tutaj tak dobrze ogrzać. Gdy Hadrian tylko otworzył drzwi, przez zęby wysyczał krótkie "fuck" i opuścił lokal.

[z/t]