Jest to samotna wieża, dawniej pełniąca funkcję strażniczego garnizonu i wzniesiona z myślą o gromadzeniu oraz pożytkowaniu różnych dostatków. Nie jest może nowa i świeża, obecnie dotkliwie zraniony pazurem czasu i zaniedbania, stanowi bardziej relikt przeszłości. Budynek jest kamienny, rozległy i wielopiętrowy, ze staroświeckimi, niewielkimi oknami. Konstrukcyjny minimalizm twórcy odbija się czkawką na każdym elemencie wyposażenia.Na kamienną wieżę przytulonej do zbocza góry budowli wjechać może każdy. Nie każdy jednak stąd odjedzie. Nigdy nie przyjeżdżaj tutaj z pustymi rękoma. Nigdy.

Katakumby swoje najlepsze momenty miały już dawno za sobą. Destrukcyjny upływ lat stopniowo rozszarpywał to miejsce. Od śmierci ostatniego przetrzymywanego zaczęło być tutaj cicho i samotnie. Aż ciężko powiedzieć, ile miesięcy minęło, odkąd ktoś po raz ostatni zdarł gęste pajęczyny, albo uporządkował sponiewieraną posadzkę. Wiadomo natomiast, że kraty więzienne wciąż są wytrzymałe jak za dawnych czasów, a maszyny i urządzenia tortur starannie pielęgnowane. To najważniejsze. Katakumby nigdy nie były utrzymywane w zgodzie z salonowymi trendami. To od początku było miejsce niewyobrażalnej rzezi.

Skalne tunele są rozległe, wysokie i bardzo dzikie. Dlatego właśnie nazwano je Skalnym Miastem. W książkach miejsce to obrosło legendą do tego stopnia, że niewiele osób wciąż wierzy w jego istnienie. Nie wiadomo, kto wyżłobił w Smoczej Górze cały system przejść, tworząc jednocześnie złożony, wielopoziomowy i rozgałęziony labirynt. Tutejsze skały ukształtowały się w formie długich, uskokowych murów, dlatego miej się na baczności. Nikt na dobrą sprawę nie wie nawet, jak się do tej pułapki dostać. Nie mówiąc o tym, jak z niej wyjść.