Jedynym oświetleniem całego pomieszczenia jest kilka stojących obok siebie świec. Ich wątłe światło rzuca delikatny blask głównie na prowizoryczne łóżko, które zrobiono z paru połączonych ze sobą palet i kilku koców oraz zawieszoną tuż nad nim półkę z książkami; między jednym a drugim tonem fantastycznych powieści i legend stoi słoik z malutkim ołówkiem, zwiniętymi w rulony kartkami.
Pokój jest raczej pusty, niemniej jego niewielki rozmiar nadaje mu całkiem przytulnego – jak na dziurę w ziemi – nastroju. Podłogę wyłożono pozbieranymi z całej Desperacji deskami coby nadać norze choć zdawkowy wygląd normalnego pokoju. Gołych ścian z ziemi nie ozdobiono jeszcze niczym, choć wydaje się, że to tylko kwestia czasu, nim coś na nich zawiśnie.
Gdzieś w kącie stoi niewielkie, trochę zardzewiałe radio. Ponoć wciąż działa.