✻ Czym są Święta Bożego Narodzenia?
    Śmiało można byłoby sądzić, że odpowiedzenie na to pytanie jest banalnie proste, lecz jak to rzeczywistość ma w zwyczaju - uwielbia zaskakiwać. Każdy podchodzi do okresu świątecznego całkowicie inaczej i nie ma co się ku temu dziwić. Wystarczy tylko spojrzeć na mieszkańców terenów dawnej Japonii. Mimo panującej dyktatury w Mieście-Trzy, to nadal można doświadczyć bezpiecznie „Merii Kurisumasu”, o ile władze dopilnują należytego porządku. Z kolei ludy Desperacji łączą się w małe lub duże grupki, żeby przezimować aż do wiosny z zapasami, czasem w rodzinnej atmosferze. Zaś Edeńska społeczność obchodzi święta, okazując dobroć bliźniemu, oraz zapewniając pomoc zbłąkanym duszom.
    Niezależnie od okoliczności w jakich nam przyszło żyć, to pewne tradycje pozostają, podobnie jest z corocznymi życzeniami. Niech każdy mieszczuch wiedzie spokojny żywot, nie mając komplikacji prawnych, tudzież z podejrzanymi jednostkami. Desperaci żeby nigdy nie musieli chodzić głodni i byli w stosunku do siebie życzliwi, a przynajmniej mniej konfliktowi. Aniołom zaś nieograniczonych pokładów cierpliwości względem potrzebujących, również tego, żeby przypadkiem nie połamać sobie skrzydeł od bycia zapracowanym.
    Teraz nastał czas, żeby kilka słów powiedzieć do użytkowników forum. Życzymy wam z całej dobroci serca i całkowicie szczerze wesołych świąt. Spędźcie ten grudniowy okres w rodzinnej atmosferze, zapychajcie brzuszki przeróżnymi potrawami, pośpiewajcie z pasją nawet kolędy... albo po prostu bądźcie radośni i szczęśliwi. Wrócić potem możecie na forum nie sami, lecz również z ogromnymi zasobami weny, która to nam wszystkim uwielbia płatać figle.

 

    ✻ Od czego by tu zacząć? Aha! A może od naszych najbardziej lubianych quizów? Kliknij prezent, by dowiedzieć się Kto odwiedzi Cię w te święta!

- W jakim temacie Ethienne nie powinna dawać postów?
- Czego aktualnie słuchasz

- Co mówi Yuu niesfornemu łowcy, który znowu coś spsocił?
- Nie mogę przymknąć na to oka.

- Dlaczego lepiej nie zawierać umów z generałem hycli?
- Bo na pewno będzie w nich jakiś haczyk.

- Jak się nazywa cukiernik, który dawniej był Łowcą?
- Deserter

- Jak Elliott w rodzinnym domu wkręca żarówki?
- Do góry nogami.

- Co robią Laura i Meduza w kuchni?
- Leczo.

- Gdzie Ethel trzyma swoje kontakty?
- W ethelefonie.

- Jak się nie żegnać z Lysane?
- do widzenia

Rashn pyta Bat:
- myślisz, że można to zrobić?
- Ba, trzeba

- Radujcie się! Przyszedł Mesjasz już na ziemię! W dziecka zjawił się osobie! W nędznej szopce! - krzyknęła uradowana Yukino.
- Więc czym prędzej pospieszajcie! Chwałę swemu Bogu oddajcie! Złóżcie pokłon tej dziecinie! A nagroda was nie minie! - zawtórował jej Will, gdy zeszli z Edenu na desperackie ziemie. Yukino przeniosła roziskrzone spojrzenie na chłopaka, a potem przeniosła wzrok na śpiących wymordowanych, skulony obok siebie, by chociaż w drobnej mierze ogrzać swe zmarznięte ciała.
- Hej, wymordowani, wstawajcie! Do Apogeum pospieszajcie! - krzyknęła, na co Will skinął głową.
- Idźcie pokłon Panu złożyć!
- Chyba chorzy oni? - zmartwiła się Yukino brakiem reakcji ze strony śpiących. - Lub nieżywi?! Nie! Mój Boże! CHRAPIĄ!!! To Bóg dla nich leży w żłobie, a oni chrapią sobie?! Lecz ja zaraz ich rozbudzę...WSTAWAĆ, ALE JUŻ!!!!! - krzyknęła anielica z taką siłą, że mogłaby zbudzić połowę Desperacji.
- Co jest?! Wróg, szpieg, zwierzę! - wycharczał Lazarus ścierając wierzchem dłoni nieco śliny z kącika ust.
- Nawet wyspać się nie dadzą... - mruknął Jerema przecierając zaspane oczy.
- Ale dobrze wam powiedzą! I poprowadzą! - krzyknął radośnie Will.
- Czego chcecie, potwory ze skrzydłami?! Nie oddam mojego jedzenia, szarlatany! - krzyknął Lazarus, chwytając za swe tobołki, by przyciągnąć je bliżej siebie.
- Co ty pleciesz? Nie jesteśmy my wrogami, ale z nieba aniołami! - zaprzeczyła Yukino, spoglądając na Willa z niemą prośbą w oczach o wsparcie.
- Wysłał do was nas Bóg z nieba! Bo nowinę wiedzieć trzeba! W Apogeum Mesjasz  przyszedł na ziemię! Pan w ubogim leży żłobie. Bo do wszystkich przyszedł istot! W stajeneczce w Apogeum, Bóg w żłóbeczku cicho drzemie. Z świętej Panny zrodzony. Pójdźcie witać tam Go przecie! - dodał Will, krzyżując ręce na klatce piersiowej.
- Więc już więcej nie zwlekajmy. Do Apogeum pospieszajmy! - zawyrokował Jerema, podnosząc się z ziemi.
- Pójdźmy wszyscy! Krótka droga do stajenki. My ją wskażem wam skrzydłami! - zaoferowała Yukino. I cała czwórka ruszyła.





- Czemu mi, mój skarbie, zasnąć ciągle nie chcesz? Czemu w dal spoglądasz, kogo ci potrzeba? Zaśnij moje słonko z nieba. - Nagle Yury wyprostował się, spoglądając przed siebie, a potem rzekł:
- Idzie ku nam, Delilah, jakaś karawana. Możni ludzie, rzecz to niesłychana! Będzie kasa! - uśmiechnął się mężczyzna i po cichu ręce zaciera.
- Ha, jesteśmy pierwsi! - krzyknął z oddali Lazarus, ledwo dysząc, bo kondycja już nie ta.
- Nawet samych królów wyprzedziliśmy! - odpowiedział Jerema o wiele mniej zmachany.
- Żeście tu wygrali, temu zawdzięczacie, że koron tak ciężkich na głowie nie macie i Jinxa, co ociąga się jak baba! - odpowiedział Arcanine, który wszakże nienawidził przegrywać.
- No i to zabrania nam też etykieta,By król miał przez pole ganiać jak rakieta! I nie dlatego, że ociągam się jak baba! - skwitował Jinx, spoglądając ze złością na Arcanine.
- Dlategośmy dla was wygrać tutaj dali. - dodał po chwili milczenia Fucker, trzymając się bardziej na uboczu.
- Jakby tam nie gadać –to myśmy wygrali!! - Lazarus dalej się przechwalał, chełpiąc niczym paw na polu.
- Bośmy was puścili! - wtrącił Jinx podirytowany.
- Szkoda z nimi gadać. Zostali z pół mili! - Jerema machnął dłonią na trzech Królów.
- Ejże, no, pasterze, z nami się równacie?! Zaraz zobaczymy, czy tutaj wygracie! - warknął Arcanine, podwijając już rękawy.
- Czyście się kleju po drodze nawdychali? - rzekła Yukino, wkraczając między nimi. - Przecież do Jezusa szliście dary złożyć,Więc mi się nie kłócić, zaraz się pogodzić!
- Przebaczcie, królowie...Ot , żeśmy wyścigi wymyślili sobie!... - wymamrotał Jerema, niechętnie.
- I wy, też, pasterze, raczcie nam wybaczyć... - i Arcanine dodał po cichu, na co Yury klasnął w obie dłonie, zadowolony.
- Dobrze, że zgodziliście te głupie zawody.Swarów nam nie trzeba! – może komuś wódki? - zaproponował wyciągając butelkę spirytusu zza żłobka.
- Bardzo chętnie, lecz najpierw... Panie nasz i królu, przyjmij nasze dary. - odezwał się Arcanine, jednym okiem zerkając już w stronę butelki.
- Razem chcemy złożyć z serca swe ofiary. - dodał Lazarus. - A potem pić dla niego! Polejże, mój drogi. Czas rozpocząć świętowanie!

    ✻ Czy uda Ci się znaleźć wszystkie 12 słów powiązanych z występującymi na wigilijnym stole potrawami oraz przysmakami?

    Ho, ho, ho! Możecie sobie wmawiać, że na święta najważniejszy jest dla Was czas spędzony z rodziną. Możecie wszystkim dookoła rozpowiadać, że w świąteczny czas najważniejsza jest atmosfera dobroci i miłości. Ba, możecie nawet iść w drugą stronę i zarzekać się, że świąt nie cierpicie jak wizyty teściowej, Jehowych albo wjazdu s.spec na Wasz kwadrat w m-3. Doskonale wiem, o co najbardziej Wam chodzi w ten nadchodzący czas!
Teraz już nie musicie kręcić niepewnie nosem. Lepiej pochwalcie się w komentarzach, jaki najdziwniejszy prezent dostaliście pod choinkę!

ABRAHAM napisał:

    Och, o Gwiaszdkę zawsze była wojna w moim domu rodzinnym. Matka należała do KNW, a ojca wychowywały anioły, więc okrezs świąt bywał... dość nerwowy.
Miałem wtedy może z zsiedem czy osiem lat i dostałem od chrzezstnego anielzskie organki. Można było na nich grać mazsę chrześcijańzskich piozsenek dla dzieci. Uwielbiałem je, rodzice trochę mniej. Myślę, że miało na to wpływ zsłuchanie kolęd od rana do nocy…
Po jakimś czazsie odwiedził nazs mój dziadek, który był wtedy ważną ozsobistością w KNW. Był abzsolutnie dumny, że potrafię grać różne pieśni. Przynajmniej do czazsu jak je usłyszał. Nie pamiętam czy było to „świeć gwiazsdeczko mała świeć” czy „triumfy króla niebiezskiego”, ale nazstępnego dnia organki zsaginęły.

KADOK napisał:

    Małe, plastikowe opakowanie tabletek oznaczone nieudolnie narysowanym insektem, w głowie autora chyba karaluchem, oraz ledwo zrozumiałymi życzeniami świątecznymi. Podpisane jedynie koślawą literą "A". Niepozorne pastylki, zgodnie z załączonym opisem, mają pomagać na bóle głowy, brzucha i nudności. Ciężko jest mi ocenić ich skuteczność, bo czas od spożycia "lekarstwa" aż do obudzenia się kolejnego ranka twarzą w dół na pustyni, był wypełniony głównie kolorowymi chmurami, niebem we wszystkich kolorach tęczy i mówiącymi szyfrem zwierzętami. Doświadczenie na tyle ekscytujące, że trzymam kciuki za świętego-mikołaja-farmaceutę i liczę w tym roku na kolejny zapas świątecznych, eksperymentalnych dragów, o które nie jest łatwo na Desperacji!

KAIJIN napisała:

    Normalnie nie obchodzę gwiazdki, ponieważ ludzkie tradycje i zwyczaje wciąż są dla mnie ogromną, niejasną zagadką. Pewnego razu, jednakże, znalazłam pod swoimi drzwiami wejściowymi malutki pakunek: kartonik zawinięty w gładki, błyszczący papier. W środku znajdowały się miniaturowe parasoleczki o różnych barwach i wykonane z papieru oraz krótkiego, cienkiego patyczka. Nie wiem, do czegóż to miałyby służyć, gdyż w żaden sposób nie byłyby w stanie ochronić mnie przed deszczem lub słońcem. Ale przypominały mi one mój ukochany artefakt, więc włożyłam je do wazonika i postawiłam go na parapecie w kuchni.

    Wiadomo, że najlepsze prezenty to te trafione... a z drugiej strony prezent powinien być niespodzianką. Miejmy nadzieję, że Waszej teściowej spodoba się ten nowy obrus, szefowi mała plansza do golfa a Wam ten mandat, który właśnie dostaliście za złe parkowan...
ups.

1. Robak, z którego pozyskiwane są składniki leków.
2. Lek na chorobę obniżającą IQ.
3. Jeden z producentów broni.
4. Jadowita, skrzydlata bestia widząca niemal w 360⁰.
5. Choroba wywołana zjedzeniem owocu.
6. Artefakt mogący zablokować działanie mocy nadprzyrodzonej.
7. Waluta używana w M-3.
8. Pasożyt występujący w ogonie mantykory.

    ✻ Rozwiązałeś krzyżówkę?! Super! Poza satysfakcją możesz również otrzymać nagrodę, o ile oczywiście będziesz wystarczająco szybki! Dla trzech pierwszy osób, które podeślą poprawną odpowiedź - hasło - na PW Gazetki przeznaczone są nagrody:

   1 ✻ 15 PF oraz gęś i czapka
   2 ✻ 10 PF i rękawiczki
   3 ✻ 5 PF

    Nic dziwnego, że tak kolorowy i fantastyczny czas w roku ma spore znaczenie dla mieszkańców M-3 czy Edenu. Są jednak też Desperaci, dla których końcówka grudnia jest ważna. Nasz reporter, Saliah, wypytał o zwyczaje i przyjemności świąteczne trzy uprzejme panie — Delilah, Berenikę i Seraphiel! Koniecznie czytajcie dalej, by dowiedzieć się czegoś o tym, jak Kościół Nowej Wiary, anioły oraz polska mniejszość w M-3 obchodzą święta! Ho ho ho!

    Na pierwszy ogień wzięliśmy anielicę sprawiedliwości, która pamięcią sięga wielu wieków wstecz. Jak dawniej obchodziło się święta? Jak anioły je obchodzą, gdy Boga już nie ma? Przekonajmy się!


    ✻ Saliah: Droga Raguel, jak zwykle miło cię widzieć! Przygotowujesz się już do świąt, jak je obchodzisz? Niecodziennym zjawiskiem są narodziny Syna Bożego!
    ✻ Se: Witaj, Saliahu! Witaj, w ten radosny czas. Wcześnie rozpoczynam przygotowania, choć w tym roku później niż zazwyczaj. Uwielbiam dekorowanie domu, tę niecodzienną atmosferę ocieplającą serce w chłodne grudniowe dni. Przyjęłam część ludzkich zwyczajów, jednak wciąż pozostaję częściowo wierna naszym anielskim tradycjom. Tydzień przed Wigilią na dwa dni udaję się na Desperację, gdzie staram się pomóc wszelkim potrzebującym. Przynoszę im koce, świeżą wodę, uczę dzieci prostych czynności jak szycie, niektóre zapoznaję ze zdolnością czytania oraz pisania. Później wracam do Edenu, gdzie ozdabiam domostwo oraz rosnący w ogrodzie świerk. Robię też wielkie porządki. Samą Wigilię spędzam z przyjaciółmi - z rana pieśniami chwalącymi Pana, z nadejściem zmierzchu wieczerzą.

    ✻ Sa: Myślisz, że jak większość aniołów celebruje te święta?
    ✻ Se: Większość aniołów, które spotykam w dni świąteczne, jest bardzo radosne. Nie wszystkie jednak przyjęły tradycje ludzkie. Myślę, że starają się pomagać innym, okazują dobroć, nauczają o Synu Bożym. Widziałam, że niektóre modlą się cały dzień lub kontemplują naszego Stwórcę. W ten szczególny czas roku chyba po prostu starają się być takie, jakimi nakazał im być nasz Pan.

    ✻ Sa: O, wiem! Co jest twoim ulubionym elementem? Masz jakieś ulubione posiłki?
    ✻ Se: Posiłki? Wszystkie! Ale najbardziej chyba sernik z makiem i migdałami. Niegdyś otrzymałam przepis od jednej odrodzonej, ach cóż z niej była za kucharka! Co do elementów, to zdecydowanie kolacja jest niczym klejnot w koronie. Wreszcie można odpocząć, najeść się do syta wraz z osobami bliskimi sercu zasiadającymi przy tym samym stole. I ta niepewność czy pojawi się niespodziewany gość, dla którego pozostawiło się wolne miejsce, zerkanie na zapakowane jeszcze prezenty.

    ✻ Sa: Jakie jest twoje najprzyjemniejsze wspomnienie związane z Bożym Narodzeniem?
    ✻ Se: Najlepiej wspominam święta sprzed około ośmiu dekad. Przebywałam wtedy w północnej części kontynentu europejskiego. Śnieg sięgał zdrowo do pasa, było okrutnie zimno. Kilku skrzydlatych wspierało nas swoimi mocami kontroli żywiołów, ja rozświetlałam mrok nocy polarnej. Najlepsze nie było jednak to, że potrafiliśmy idealnie się zgrać, ale to wtedy dostałam Seiun jako prezent i w podzięce. Była pociesznym, małym szczeniaczkiem i wszędzie było jej pełno. Młode gweiry uwielbiają wskakiwać w zaspy, a tych mieliśmy pod dostatkiem. Kiedy nurkowała, wystawał tylko ogon i pazurki tylnych łap.

    ✻ Sa: Lata mijają, Chrystus narodził się ponad trzy tysiące lat temu. Zauważyłaś jakieś nietypowe zwyczaje? Co o nich myślisz?
    ✻ Se: W niektórych mieszkaniach Desperacji zauważyłam wieszanie podczas świąt świńskiego łba. Ma on odpędzać złe moce i duchy, choć ja uważam, że to zwyczaj niemądry dla każdego wierzącego. Podczas swoich podróży natknęłam się również na wciąż kultywowaną w Niemczech tradycję ukrywania w ozdobionym drzewku ogórka - jego znalezienie ma przynieść szczęście. Na północy z kolei spotkałam się ze zwyczajem śpiewu oraz tańca wokół choinki i ognisk, im głośniejsze i intensywniejsze tym większe powodzenie ma przynieść następny rok. Tam też spodobało mi się zabronienie burzenia świątecznego spokoju. Przez okres bożonarodzeniowy wszelkie mącenie ładu karane jest według prawa, co zapewnia harmonię, idealny pokój choć przez kilka dni w roku.

    ✻ Sa: Masz jakieś postanowienia na nadchodzący Nowy Rok?
    ✻ Se: Moje postanowienia, można by rzec, są bardziej marzeniami niż rzeczami prostymi w realizacji. Chciałabym sprawić, że anioły znów byłyby szanowane w okolicy, by desperaci nie obawiali się nas i nie działali przeciwko aniołom. Może spróbować jakoś wzmocnić patrole graniczne, by żadne dzikie stworzenia ani nienawistni wrogowie nie wdzierali się tak łatwo między nas i siali tak niechciany chaos. Z pewnością odzyskam kilka świętych przedmiotów, które wpadły w niepowołane ręce. Postanawiam sobie również choć raz odwiedzić Miasto-3, z czystej ciekawości o ludzki żywot po tamtej stronie muru.

    ✻ Sa: Czego chciałabyś życzyć czytelnikom?
    ✻ Se: Każdemu razem i z osobna życzę przede wszystkim uśmiechu i ciepła, mniej kłótni, a więcej wyrozumiałości, przyjaźni trwalszej od gór i miłości słodszej od miodu. Chcę, by spełniły się wszystkie ich marzenia, żeby otworzyli się na nowe możliwości, patrzyli na świat okiem trzeźwym, a drugą osobę szanowali tak, jak i sami chcieliby być szanowani. A poza tym, tak standardowo, wszystkiego najlepszego i oby was nic nie zjadło!


Kolejne odpowiedzi zdają się być przeciwwagą dla tych, które Antidotum zyskało od Seraphiel. Inkwizytorka Delilah służąca wiernie Ao opowie nam o tym, jak zarówno ona, jak i inni wyznawcy celebrują najdłuższą noc w roku.

    ✻ Saliah: Nazywasz się Delilah, prawda? Miło mi cię poznać! Słyszałem, że wśród członków Kościoła Nowej Wiary również obchodzi się święto pod koniec grudnia. Z czym związane są wasze obrzędy?
    ✻ Delilah: Dla ciebie Inkwizytorka Delilah. Dobrze słyszałeś. Najdłuższa noc roku to Święto Oczyszczenia. Spotykamy się w grocie przy jeziorze, a kiedy Prorok składa anioła w ofierze i oczyszcza jego serce wodą, jednocześnie zmywa nasze grzechy. Krew płynie do jeziora, serce zostaje podzielone na części, palimy świece, śpiewamy pieśni. Jest cudownie; tak, jakby Pan był wtedy z nami.

    ✻ S: Jedną z ogólnie przyjętych tradycji jest dawanie bliskim prezentów. Czy w Kościele również to praktykujecie?
    ✻ D: Nie. Dobra doczesne są nic niewarte w porównaniu z prawdziwą bliskością swoich bliźnich i Ao. Tylko mącą umysł. Jeśli ktoś czegoś potrzebuje, wspólnota mu to zapewni. A jeśli czegoś pragnie, powinien umieć sam to zdobyć.

    ✻ S: Wiara chrześcijańska przyjmuje, że święta są czasem na pojednanie z najbliższymi. Jak Aoiści się na to zapatrują?
    ✻ D: Co za bzdury. Od spędzania czasu z bliskimi są święta na wiosnę, kiedy śnieg topnieje, słońce rozgrzewa ziemię, a my możemy dziękować Ao, że pozwolił nam przeżyć kolejną zimę. Wtedy jest czas pojednania, zacieśniania więzi, wdzięczności. Środek zimy nie jest od tego. Za późno na przeprosiny i wybaczenie, kiedy mróz ściska pustynię. Wtedy można co najwyżej udowodnić, że jest się wystarczająco dobrym. Dla swoich najbliższych i dla Pana. Zresztą… Po co ja ci to w ogóle tłumaczę. Tego się nie da zrozumieć, trzeba to przeżyć.

    ✻ S: Jakie są twoje ulubione elementy grudniowych świąt? Jecie coś dobrego?
    ✻ D: To co wszyscy zimą: suszone mięso, zapasy ze spiżarni. Odrobinę anielskiej krwi w trakcie Święta Oczyszczenia. Nic szczególnego, bo też i nie o jedzenie chodzi. Najbardziej lubię chyba widok groty, gdzie odbywa się rytuał. Ciepły półmrok i płomienie setek świec odbijające się w wodzie… Człowiek zapomina, że jest w jaskini pod ziemią, i czuje się jak przeniesiony w jakieś miejsce nie z tego świata.

    ✻ S: Zechcesz przybliżyć czytelnikom swoje najprzyjemniejsze wspomnienia z tym czasem?
    ✻ D: Nie będę się wdawać w szczegóły, powiem tylko, że nic tak nie oczyszcza, jak post, spowiedź, kąpiel w lodowatej wodzie i długi sen bez snów. Nic.

    ✻ S: Z czym kojarzy ci się grudzień? Widujesz na Desperacji jakieś przygotowania do świąt, zarówno tych, które wynikają z twojej wiary, jak i choćby chrześcijańskiej?
    ✻ D: Nie rozśmieszaj mnie. W grudniu Desperacja jest zamarznięta na kamień, bez wody, bez zwierzyny. Kto myśli o świętach, kiedy nie wie, czy dożyje jutra? W Katedrze jest cieplej i bezpieczniej, więc możemy coś przygotować, ale nie jest tego wiele; nie skupiamy się na uroczystej oprawie. Wystarczy anioł na ofiarę i nasza obecność.

    ✻ S: Czy masz jakieś postanowienia noworoczne? Zmiany w swoim życiu, poprawienie czegoś?
    ✻ D: Służyć Panu bez wytchnienia, tak jak każdego roku. Nic więcej i nic mniej.

    ✻ S: Gdybyś miała czegoś życzyć czytelnikom — co by to było?
    ✻ D: Krótkiej zimy, ciepłej wiosny, oczyszczenia. I łaski, jeśli na nią zasługują.


    Ostatnią spytaną przez nas osobą jest zamieszkała w M-3, zaś pochodząca z M-6 Berenika. Opowiada nam o kuchni ze swoich stron, o swojej rodzinie i najcieplejszych w zimnym grudniu wspomnieniach.

    ✻ S: Luizo, Luizo, jak miło cię poznać! Tak dobrze jest wreszcie mieć przyjemność z kimś z Miasta. Zapewne jest u was przepięknie i kolorowo! Czy zechciałabyś wskazać, co jest twoją ukochaną dekoracją w Mieście w tym roku?
    ✻ B: Hm, przyznaję się szczerze, że nie miałam jeszcze okazji w pełni przejść się po mieście ze względu na pracę, ale znajomi wysłali mi przepiękne zdjęcia ozdób w centrum miasta! O, to, to. Ta choinka jest przecudowna, a wraz z mikołajem i saniami obok, wieczorem na pewno daje to przecudowny klimat. I po oczach co prawda, ale to szczegół.

    ✻ S: Jesteś jedną z przedstawicielek polskiej mniejszości w Mieście, czyż nie? Jak przyjęłaś z początku różnice między tym, jak obchodzi się święta u ciebie i tym, jak się je obchodzi na zgliszczach wyspiarskiego państwa?
    ✻ B: A tak, to prawda - polska mniejszość zmienia się jak pogoda, ale wciąż dajemy z siebie wszystko. Szczerze mówiąc, tutaj jest mi ciężko cokolwiek powiedzieć, bo jest znacząca różnica nie tylko ze względu na miejsce, ale też moje zwyczaje rodzinne. Choć nie zawsze mamy czas świętować jak za dawnych czasów, wciąż próbujemy. Wydaje mi się, że dla mieszkańców M-3 głównie chodzi o promocje, powiew z zachodnich Miast, i przy niektórych rodzinach - czas na spotkanie, mimo braku wolnego. W M-6 dochodziła jeszcze tradycja i - w bardzo nielicznych, niestety, przypadkach - religia ze starych czasów.

    ✻ S: Przygotowujesz się jakoś do świąt? Masz kogoś, kogo chciałabyś obdarować prezentami?
    ✻ B: Hm, hm... Poza rodziną? Nie mogę się przyznać, bo zepsuje to nieco element niespodzianki... Aczkolwiek jest paru wojaków i nerdów, którym chciałabym sprawić prezenty, choćby od serduszka. Jednej osobie szykuję nawet portret. Wszystko za pomoc, ciekawe plotki, historie, oraz za fakt, że wciąż są ze mną.

    ✻ S: Och, koniecznie MUSISZ opowiedzieć nam o polskiej kuchni! Proszę?
    ✻ B: Polska kuchnia! Ha, tu już czuję się złapana. Przejęłam przyzwyczajenia po swojej babuni, która jakimś-nie-wiadomo-jakim-cudem miała kroniki z okolic XXI wieku. Przed tragedią. To szaleństwo. W każdym razie - u nas zawsze znajdzie się zupa grzybowa w Wigilię, śledzie, sałatki jarzynowe... Ciekawym daniem jest też wszechmocny bigos, taka potrawa z kapusty i mięsa, dorzucasz do tego też przyprawy, grzyby, co tam się da... To specyficzny, ale przyjemny smaczek.

    ✻ S: Powiedz, jakie masz najmilsze wspomnienia związane ze świętami?
    ✻ B: Wspomnienia... Ach, nie zapomnę, jak pewnego razu, jeszcze jak mieszkałam w M-6, zdecydowałyśmy się razem z siostrą nakryć Mikołaja, w pełni oburzone że rok wcześniej zapomniał o prezentach dla rodziców. Wyobraź sobie nasze zdziwienie, gdy zamiast Mikołaja był jeden z androidów służących, a nasz ojciec skrył się za ścianą. Co prawda ciche marzenia o starszym poszły w mig, ale śmiechu było tyle, że po świętach zabrano nas do restauracji. Aż się łezka w oku kręci.

    ✻ S: Co ci się kojarzy z okresem świątecznym?
    ✻ B: Pośpiech, potem ozdoby, zaraz po tym nastrój i cała masa wspomnień. Dużo się dzieje pod koniec roku, ludzie biegają, sprawy trzeba dokończyć... Ale niektórzy lubią urządzać niewielkie imprezy, w ramach świąt. Zawsze się lekko denerwuję, a potem spędzam świetnie czas.

    ✻ S: A masz może jakieś noworoczne postanowienia?
    ✻ B: Ogarnąć pewną dwójkę szalonych współpracowników, wrócić do malowania, wrócić do topki graczy, choćby na trochę... Wiemy dobrze, jak kończą się noworoczne postanowienia, stąd daję sobie tylko proste cele. I tak zazwyczaj ich nie kończę. *śmiech*

    ✻ S: Chciałabyś czegoś życzyć naszym czytelnikom?
    ✻ B: Przede wszystkim zdrowia i radości, moi drodzy! Święta to wspaniały czas, który powinno się spędzać z najbliższymi przy stole, aby oderwać się choć trochę od natłoku pracy i obowiązków. Życzę wam, aby ten czas minął wam spokojnie i przyjemnie, niezależnie od waszego miejsca zamieszkania! Szczęśliwych świąt, dbajcie o siebie!

 




    ✻ Hej! A cóż to? Wygląda na to, że ktoś zlepił dla nas kilka bałwanków. Wszystkie są jakoś dziwne znajome. Czy jesteś w stanie zgadnąć, jakie cztery postaci zostały przedstawione w formie śniegowych rzeźb?

   Dla trzech pierwszych osób, które wyślą poprawne odpowiedzi na PW do Gazetki a przewidziane są nagrody:
   1 ✻ 20 PF i 5 kg marchewek
   2 ✻ 10 PF i 1 kg węgla
   3 ✻ 5 PF i zapachowa zawieszka do samochodu w kształcie choinki.

- Jak zwrócić uwagę dwóch rudzielców z M-3?
- Hej! Hachiro!

- Jaka postać byłaby najbardziej nieobliczalna?
- Delta mniejsza niż Zero

Wśród medyków DOGS widać i Nove i stare twarze!

- Jak zabronić czegoś dezerterce?
- Karyuudon't

- Dlaczego Hadrian lubi kurtki zimowe?
- Bo nie letnie.

- Która postać nigdy nie jest sama?
- PARAnoia

- Ile kaw pije dziennie Jekyll?
- Strzykawki

- Jak Łowcy chcieliby wyeliminować rząd M-3?
- Za jednym zamachem.

- Jakich muzyków jest najwięcej w Bractwie?
- Rockowych.

- Gdzie poluje gang CATS?
- W kotłowni.

    ✻ A cóż to?! Wystarczyło, aby redaktorzy na kilka sekund odwrócili wzrok, a pod naszą gazetkową choinką pojawiły się prezenty. Wygląda na to, że tajemniczy mikołajowie (musiało być ich kilku, racja? Żaden samotny rubaszny brodacz nie byłby w stanie stworzyć tylu niesamowitych paczek) postanowili obdarować pewne osoby. Oddajemy więc w wasze ręce kolorowe pakunki:

 


    ✻ Ho ho ho! Sądziliście, że w świątecznym wydaniu nie ma miejsca na koszmary? Nie na virusie! Prezentujemy wam wyniki halloweenowego plebiscytu, które przypomną, że pod śniegiem również mogą kryć się postaci straszne i straszniejsze:

 
    ✻ Drodzy czytelnicy! Dziękujemy za trwanie z nami podczas kolejnych wydań Antidotum. Za nami już dwadzieścia numerów wspólnie przygotowywanej, forumowej gazetki, która nie powstałaby, gdyby nie wasza obecność na forum. Z okazji trwających Świąt oraz zbliżającego się Nowego Roku 2020 redakcja życzy wam jeszcze więcej weny, wspaniałych fabuł, intrygujących relacji, cennych nagród, rozwijania swoich umiejętności, bezpieczeństwa na Desperackich bezdrożach i przede wszystkim radości z pisania na Virusie!